Διατροφή Συζύγου, πριν και μετά το διαζύγιο

Όταν το ζευγάρι χωρίζει, είτε βρίσκεται σε διάσταση, είτε έχει πάρει διαζύγιο, είναι δυνατόν υπό τις προϋποθέσεις που θέτει ο νόμος να οφείλεται από τον έναν σύζυγο στον άλλο διατροφή λόγω διασπάσεως της έγγαμης συμβίωσης. Η υποχρέωση αυτή διατροφής είναι απόρροια της γενικότερης υποχρέωσης συμβολής στις οικογενειακές ανάγκες που υφίσταται κατά τη διάρκεια έγγαμης συμβίωσης και δίνεται στις παρακάτω περιπτώσεις:

1) Προσωρινή διατροφή (πριν το διαζύγιο). Σύμφωνα με το άρθρο 1391 του ΑΚ σε περίπτωση που ο σύζυγος διέκοψε για εύλογη αιτία την έγγαμη συμβίωση οφείλει να καταβάλει στον άλλο σύζυγο διατροφή, η οποία προκαταβάλλεται κάθε μήνα. Για να δικαιούται κάποιος λοιπόν από τους συζύγους προσωρινή διατροφή θα πρέπει να συντρέχουν κάποιες προϋποθέσεις όπως η διακοπή της συμβίωσης για εύλογη αιτία, δηλαδή κάθε γεγονός που οδήγησε στον κλονισμό της έγγαμου σχέσης. Για τον καθορισμό του ύψους της οφειλόμενης διατροφής λαμβάνονται υπόψη η οικονομική κατάσταση κάθε συζύγου όπως τα περιουσιακά του στοιχεία ή και τα εισοδήματά του, οι εκάστοτε οικογενειακές ανάγκες (π.χ. ενοίκιο, ρουχισμός, τροφή, λογαριασμοί ΔΕΚΟ, κοινόχρηστα κ.λ.π.). Οι οικογενειακές ανάγκες σχετίζονται άμεσα με τις συνθήκες της οικογενειακής ζωής, δηλαδή ο κάθε σύζυγος θα πρέπει να ζει στο ίδιο βιοτικό επίπεδο που ζούσε πριν την διακοπή της έγγαμου συμβίωσης, συνυπολογίζοντας παράγοντες όπως η ηλικία ή η υγεία του κ.λ.π. Η διατροφή μπορεί να ελαττώνεται, να αυξάνεται ή ακόμα και να παύει, ανάλογα με τις περιστάσεις (π.χ. αν αλλάξει η οικονομική κατάσταση ενός εκ των συζύγων).

2) Διατροφή (μετά το διαζύγιο). Το ελληνικό δίκαιο εξαρτά την υποχρέωση διατροφής από την δυνατότητα του συζύγου να μπορέσει να ζήσει ο ίδιος τον εαυτό του, από τα περιουσιακά του στοιχεία και τα εισοδήματά του και όχι από την υπαιτιότητά του στον ισχυρό κλονισμό. Έτσι ο πρώην σύζυγος που δεν μπορεί να εξασφαλίσει την διατροφή του από την δική του περιουσία και το εισόδημα του, δικαιούται διατροφής, εν πρώτοις σε περίπτωση που έχει την επιμέλεια παιδιού και γι αυτό το λόγο εμποδίζεται στην άσκηση κατάλληλου επαγγέλματος, ή αν δεν βρίσκει σταθερή κατάλληλη εργασία και χρειάζεται κάποια επαγγελματική εκπαίδευση. Σε αυτή την περίπτωση το διάστημα χορήγησης διατροφής δεν μπορεί να υπερβεί τα τρία χρόνια από την έκδοση του διαζυγίου. Άλλη περίπτωση είναι όταν κατά την έκδοση του διαζυγίου ή κατά το τέλος της προαναφερθείσης τριετίας, ο σύζυγος βρίσκεται σε ηλικία ή σε κατάσταση υγείας που δεν επιτρέπει να αναγκαστεί ή να αρχίσει ή να συνεχίσει στην άσκηση κατάλληλου επαγγέλματος ώστε να εξασφαλίζει από αυτό την διατροφή του. Βέβαια και εδώ όταν πάψει η ανικανότητα προς εργασία παύει και το δικαίωμα διατροφής. Τέλος, σε κάθε άλλη περίπτωση όπου η επιδίκαση διατροφής κατά την έκδοση του διαζυγίου επιβάλλεται από λόγους επιείκειας. Εδώ πρόκειται για εξαιρετικές περιπτώσεις και ο νόμος δίνει την δυνατότητα στον δικαστή να επιδικάσει διατροφή στον σύζυγο εφ’ όσον κατά την κρίση του, αυτό είναι δίκαιο. Ο υπόχρεος προς διατροφή θα πρέπει να είναι εύπορος, δηλαδή να μπορεί να καταβάλει διατροφή ενόψει των υποχρεώσεών του χωρίς να κινδυνεύει η δική του διατροφή. Ο υπολογισμός της διατροφής γίνεται με βάση τις ανάγκες του δικαιούχου που προκύπτουν μετά το διαζύγιο και περιλαμβάνει τα αναγκαία για την συντήρηση του, την διατροφή του και την εκπαίδευση του.

πηγή: www.nomikoi-prosanatolismoi.com

Δημήτριος Χ. Καραγιάννης, Δικηγόρος, Θεσσαλονίκη – Αθήνα