Υπερχρεωμένα νοικοκυριά (νόμος 3869/2010, νόμος Κατσέλη) - Aπαράδεκτη η συζήτηση της αίτησης στο Ειρηνοδικείο, επειδή δεν επιδιώχθηκε σύναψη δικαστικού συμβιβασμού με το μηχανισμό της υποκατάστασης παρότι συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις (Ειρηνοδικείο Κιλκίς, αριθμός απόφασης 27/2012)
Περίληψη: Ρυθμίσεις οφειλών υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων. Διαδικασία υπαγωγής στο ν.3869/2010. Παράλειψη πιστώτριας Τράπεζας να απαντήσει στο σχέδιο διευθέτησης του οφειλέτη. Κηρύσσει απαράδεκτη τη συζήτηση της αίτησης στο Ειρηνοδικείο, επειδή δεν επιδιώχθηκε σύναψη δικαστικού συμβιβασμού με το μηχανισμό της υποκατάστασης παρότι συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις.
[...] Με την κρινόμενη αίτηση της, η αιτούσα, επικαλούμενη έλλειψη πτωχευτικής ικανότητας και μόνιμη αδυναμία των ληξιπρόθεσμων χρηματικών οφειλών της προς τις πιστώτριες, που αναφέρονται στην περιεχόμενη στην αίτηση αναλυτική κατάσταση, ζητά, όπως σαφώς συνάγεται από όλο το περιεχόμενο της αίτησης, τη ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων οφειλών της, με την εξαίρεση της κύριας κατοικίας της, σύμφωνα με το σχέδιο διευθέτησης που υποβάλλει και αφού ληφθούν υπόψη η περιουσιακή και οικογενειακή της κατάσταση που εκθέτει αναλυτικά, με σκοπό την εν μέρει απαλλαγή της απ` αυτά. Από το όλο περιεχόμενο των διατάξεων των αρθ. 2,4,5,7 και 8 ν.3869/10 προκύπτει ότι ο οφειλέτης που επιθυμεί τη ρύθμιση των χρεών του και την απαλλαγή του απ` αυτά θα πρέπει να ακολουθήσει το διαδοχικά στάδια που ορίζει ο νόμος, δηλαδή θα προηγηθεί η προσπάθεια του εξωδικαοτικοΰ συμβιβασμού, στη συνέχεια η προσπάθεια του δικαστικού συμβιβασμού και θα ακολουθήσει η διαδικασία της δικαστικής ρύθμισης. Η μετάβαση από το ένα στάδιο στο άλλο προϋποθέτει την τήρηση και αποτυχία του προηγούμενου και δεν επιτρέπεται η παράκαμψη κάποιου απ` αυτά, διαφορετικά η αίτηση θα απορριφθεί ως απαράδεκτη. `Ετσι βασική προϋπόθεση για την εφαρμογή των διατάξεων του αρθ.8 του νόμου, της δικαστικής δηλαδή ρύθμισης των χρεών, είναι η τήρηση των διαδοχικών σταδίων του εξωδικαστικού και δικαστικού συμβιβασμού και η αποτυχία τους, ειδικά δε του τελευταίου με τη μη αποδοχή του σχεδίου διευθέτησης των χρεών από τους πιστωτές σύμφωνα με τα οριζόμενα στην παρ. 2 του αρθ. 7 του νόμου και τη μη υποκατάσταση της συγκατάθεσης των πιστωτών που διατύπωσαν αντιρρήσεις σύμφωνα με την παρ. 3 του ίδιου άρθρου, δηλαδή θα πρέπει να προκύπτει ότι δεν κατέστη δυνατή η σύναψη δικαστικού συμβιβασμού έστω με το μηχανισμό της δικαστικής υποκατάστασης (βλ. ΕιρΠατρών 19/12 Δημ. Νόμος και σε Κρητικό «Ρύθμιση των οφειλών υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων» σελ. 22 και 128 επ.). Στην προκειμένη περίπτωση, κατά το στάδιο του δικαστικού συμβιβασμού, η 1η μετέχουσα τράπεζα «.......................», δεν απάντησε μέσα στην αποκλειστική προθεσμία των 2 μηνών (αρθ. 5 παρ. 1) επί του σχεδίου διευθέτησης των οφειλών, παρά τη νομότυπη και εμπρόθεσμη προς αυτή επίδοση της αίτησης, λόγω δε την παράλειψη της αυτή επέρχεται η οριζόμενη από τη διάταξη του αρθ. 5 παρ. 2 έννομη συνέπεια της τεκμαιρόμενης συναίνεσης της στο σχέδιο. Η απαίτηση της πιστώτριας αυτής, από την με αριθμό................................ σύμβαση στεγαστικού δανείου συνολικού ποσού 255.591,04 € που είναι εμπραγμάτως εξασφαλισμένη με την εγγραφή υπέρ αυτής προσημείωσης υποθήκης για ποσό 160.000 €, υπερβαίνει το μισό του συνολικού ποσού των απαιτήσεων των μετεχουσών και συγκεκριμένα ανέρχονται στο 77,95 % αυτών. Συνεπώς συντρέχουν οι προϋποθέσεις του αρθ. 7 παρ. 3 του νόμου της σύναψης δικαστικού συμβιβασμού με το μηχανισμό της υποκατάστασης με την οποία και μετά από αίτηση του οφειλέτη ή πιστωτή που συναινεί στο σχέδιο το δικαστήριο υποκαθιστά την έλλειψη συγκατάθεσης και επικυρώνει το συμβιβασμό. Στην προκειμένη περίπτωση δεν κινήθηκε η σχετική διαδικασία. Παρενθετικά να σημειωθεί ότι ο αιτών στην από 14-3-12 προσθήκη αντίκρουση αναφέρθηκε στη σιωπηρή συναίνεση της ως άνω πιστώτριας εφόσον η τελευταία δεν κατέθεσε νόμιμα και εμπρόθεσμα αντιρρήσεις κατά του προτεινόμενου από τον αιτούντα σχεδίου διευθέτησης των οφειλών του, παρόλα ταύτα δεν υπέβαλλε αίτηση υποκατάστασης. Επομένως, εφόσον δεν επιδιώχθηκε η σύναψη δικαστικού συμβιβασμού με το μηχανισμό της υποκατάστασης παρότι συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις του νόμου, δεν μπορεί το δικαστήριο να προχωρήσει σε δικαστική ρύθμιση κατ` εφαρμογή των διατάξεων των αρθ. 8 και 9 του νόμου, αφού δε συντρέχει η προϋπόθεση της αποτυχίας του δικαστικού συμβιβασμού, το προστάδιο του οποίου δεν ολοκληρώθηκε και πρέπει να κηρυχθεί απαράδεκτη η συζήτηση της αίτησης. Δικαστική δαπάνη δεν επιδικάζεται σύμφωνα με το άρθρο 8 παρ.6 του ν.3869/2010. Δικάζει κατ` αντιμωλία των διαδίκων. Κηρύσσει απαράδεκτη τη συζήτηση της αίτησης.
πηγή: http://lawdb.intrasoftnet.com
Δικηγορικό Γραφείο «Δημήτριος Χ. Καραγιάννης», Θεσσαλονίκη - Αθήνα