Διαζύγιο - Κληρονομία - Αποκλεισμός αυτοδικαίως του κληρονομικού δικαιώματος στο σύνολό του, αν ο κληρονομούμενος είχε βάσιμο λόγο διαζυγίου να είχε ασκήσει σχετική αγωγή (Εφετείο Αθηνών, αριθμός απόφασης 618/2007)

Περίληψη: Κληρονομία. Αποκλήρωση του συζύγου που επιζεί από το κληρονομικό δικαίωμα και το εξαίρετο. Αποκλεισμός αυτοδικαίως του κληρονομικού δικαιώματος στο σύνολό του, αν ο κληρονομούμενος είχε βάσιμο λόγο διαζυγίου να είχε ασκήσει σχετική αγωγή. Λόγο διαζυγίου συνιστά και η τετραετής διάσταση των συζύγων, ασχέτως υπαιτιότητας του εναγομένου συζύγου.

[...] Κατ` το άρθρο 1822 ΑΚ, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 25 του ν. 1329/1983, το κληρονομικό δικαίωμα, καθώς και το δικαίωμα στο εξαίρετο του συζύγου που επιζεί αποκλείονται, αν ο κληρονομούμενος, έχοντας λόγο διαζυγίου, είχε ασκήσει την αγωγή διαζυγίου κατά του συζύγου του. Από τη διάταξη αυτή προκύπτει ότι επέρχεται αυτοδικαίως εκ του νόμου, αποκλεισμός του κληρονομικού δικαιώματος στο σύνολο του, ήτοι περιλαμβανομένης και τη νόμιμης μοίρας ως και του δικαιώματος εξαίρετου του επιζώντος συζύγου, αν ο κληρονομούμενος είχε ασκήσει το διαπλαστικό του δικαίωμα να επιδιώξει τη λύση του γάμου με διαζύγιο, υπό την προϋπόθεση πως είχε βάσιμο προς τούτο λόγο, δηλαδή νόμιμη αιτία που δικαιολογεί την αιτηθείσα διάπλαση. Ως νόμιμες αιτίες που δικαιολογούν τη λύση του γάμου νοούνται οι εκ των άρθρων 1439 και 1440 ΑΚ, λόγοι διαζυγίου στους οποίους περιλαμβάνεται και ο αμαχήτως τεκμαιρόμενος εκ της υπερτετραετούς διαστάσεως κλονισμός της έγγαμης σχέσεως, ο οποίος κατά τον ρητό ορισμό του νόμου (ΑΚ 1439 § εδ α`) θεμελιώνεται ακόμη και στην περίπτωση που ο λόγος του κλονισμού αφορά το πρόσωπο του ενάγοντος. Επομένως, το ανωτέρω έννομο αποτέλεσμα του αποκλεισμού επέρχεται ασχέτως υπαιτιότητος του εναγομένου συζύγου, αφού ο νόμος αποσυνδέει τους λόγους διαζυγίου από την υπαιτιότητα (ΑΠ 766/2004 ΕλΔ 46.454, ΕΑ 2490/2005 ΕλΔ 47.585, ΕΑ 2066/2003 ΕλΔ 45.1491).

πηγή: http://lawdb.intrasoftnet.com/nomos

Δημήτριος Χ. Καραγιάννης, Δικηγόρος, Θεσσαλονίκη - Αθήνα