Εργατικό ατύχημα και αποζημίωση (Νόμος 551/1915) - Ιατρικά και φαρμακευτικά έξοδα

Αρθρο 7. "Ο υπεύθυνος εις αποζημίωσιν υποχρεούται προσέτι να πληρώνη τα ιατρικά και φαρμακευτικά έξοδα και τα έξοδα νοσηλείας, διά την κηδείαν δε του παθόντος (δραχμάς δισχιλίας)". Ο παθών δύναται ο ίδιος να εκλέξη ιατρόν και φαρμακοποιόν δικαιούται όμως ο εις αποζημίωσιν υπόχρεως να διορίση δι` απλής επιστολής, θεωρουμένης υπό του ειρηνοδίκου, ιατρόν, όστις επισκέπτεται καθ` εβδομάδα τον παθόντα επί παρουσία του θεράποντος ιατρού, ειδοποιουμένου προς τούτο πρό μιάς ημέρας διά συστημένης επιστολής αν ο παθών αρνήται να δεχθή την επίσκεψιν, ο ειρηνοδίκης δι` αποφάσεώς διατάσσει την αναστολήν της πληρωμής της αποζημιώσεως και της νοσηλείας εάν οι ιατροί διαφωνήσουν, αποφαίνεται ο ειρηνοδίκης, διατάσσων εν ανάγκη πραγματογνωμοσύνην. "Εν ουδεμιά περιπτώσει τα ιατρικά και φαρμακευτικά, ως και τα έξοδα νοσηλείας, δύναται να υπερβαίνουν εν συνόλω τας (διακοσίας δραχμάς) ημερησίως, ουδέ να πληρώνωνται πέρα των δύο ετών". Οι ιατροί, φαρμακοποιοί, διευθυνταί κλινικών, και πας καταβάλλων τα κατά το παρόν άρθρον έξοδα δύνανται να ενάγουν απ` ευθείας τον προς αποζημίωσιν υπόχρεων. ***Οι εντός " " παράγραφοι α` και γ` ετροποπ. ως άνω υπό του άρθρ. 2 του ν. 4705/1930

πηγή: http://lawdb.intrasoftnet.com

Δημήτριος Χ. Καραγιάννης, Δικηγόρος, Θεσσαλονίκη – Αθήνα