Τροχαίο ατύχημα (αυτοκινητικό ατύχημα) - Σύγκρουση αυτοκινήτων από συντρέχουσα υπαιτιότητα και των δύο οδηγών. Απώλεια εισοδήματος του τραυματισθέντος οδηγού για το χρονικό διάστημα που απουσίαζε από την εργασία του. Απονομή σ' αυτόν σύνταξης αναπηρίας (Μονομελές Πρωτοδικείο Σερρών, αριθμός απόφασης 15/2013).

Περίληψη: Αυτοκινητικό ατύχημα. Αποζημίωση. Υποκατάσταση του ΙΚΑ στις αξιώσεις του ασφαλισμένου. Σύγκρουση αυτοκινήτων από συντρέχουσα υπαιτιότητα και των δύο οδηγών, καθόσον ο μεν πρώτος είχε ακινητοποιήσει το αυτοκίνητό του επί του οδοστρώματος χωρίς να ανάψει τα «αλάρμ» και χωρίς να τοποθετήσει προειδοποιητικότρίγωνο, ο δε δεύτερος επειδή δεν οδηγούσε επιμελώς και με ενδεδειγμένη ταχύτητα, ώστε να μπορέσει να αποφύγει τη σύγκρουσή του επί του πρώτου οχήματος. Η απώλεια εισοδήματος του τραυματισθέντος οδηγού για το χρονικό διάστημα που απουσίαζε από την εργασία του, επιδικάζεται σ΄ αυτόν μετά την αφαίρεση του ποσού που έλαβε από το ΙΚΑ ως επίδομα ανικανότητας προς εργασία. Ενώ μετά την απονομή σ΄ αυτόν σύνταξης αναπηρίας δικαιούται να λάβει τη διαφορά μεταξύ της σύνταξης και των αποδοχών που θα ελάμβανε εάν εξακολουθούσε να εργάζεται κανονικά. Λοιπά επιδικαζόμενα ποσά, λόγω ηθικής βλάβης και δαπανών φροντίδας στο σπίτι (αντί πρόσληψης βοηθού - νοσοκόμου).

[...] Νόμιμα φέρονται προς συζήτησιν οι υπό κρίση με αριθμούς εκθέσεων κατάθεσης 3060ΔΙΑΤ81/14- 10-2010, 46ΑΥΤ2/7-1-2011 και 461ΑΥΤ8/17-2-2012 αγωγές, οι οποίες υπάγονται στην ίδια διαδικασία του άρθρου 681 Α ΚΠολΔ και είναι προδήλως συναφείς αφού αφορούν στο ίδιο αυτοκινητικό ατύχημα. Πρέπει λοιπόν να διαταχθεί η ένωση και συνεκδίκασή τους γιατί κατά την κρίση του Δικαστηρίου διευκολύνεται η διεξαγωγή της δίκης και επέρχεται μείωση των εξόδων της (246 ΚΠολΔ). Α) Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 286 παρ. 1 εδ. α`, 287, 290, 291 και 292 ΚΠολΔ, σαφώς προκύπτει ότι η δίκη διακόπτεται αν, μετά την άσκηση της αγωγής και μέχρι το τέλος της προφορικής συζήτησης, μετά την οποία εκδίδεται η οριστική απόφαση, πεθάνει κάποιος από τους διαδίκους. Η διακοπή επέρχεται μόνο από τη γνωστοποίηση προς τον αντίδικο του λόγου της διακοπής, με επίδοση δικογράφου ή με προφορική δήλωση στο ακροατήριο ή εκτός ακροατηρίου κατά την επιχείρηση διαδικαστικής πράξεως από αυτόν που δικαιούται να επαναλάβει τη δίκη (δηλαδή τον κληρονόμο του, ο οποίος υπεισέρχεται αυτοδικαίως στην έννομη σχέση της δίκης και δικαιούται να επαναλάβει τη διακοπείσα διαδικασία - ΕΑ 9772/1991 Αρμ.46.134) ή τον πληρεξούσιο δικηγόρο του (ΕφΝαυπλ 293/1990 ΝοΒ 39.413). Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από τα διαδικαστικά έγγραφα της κρινόμενης υπό στοιχείο Α` αγωγής, ο πρώτος των εναγόντων, ............... απεβίωσε χωρίς να αφήσει διαθήκη και κληρονομήθηκε από τη σύζυγό του - πρώτη ενάγουσα και τα τέκνα του, ..............., ............... και ............... - δεύτερη των εναγουσών. Στη συνέχεια, η ............... και ο ............... αποποιήθηκαν εμπρόθεσμα το σύνολο της επαχθείσας σε αυτούς κληρονομιάς (βλ. σχετικά τις υπ` αρ. 2711 και 2712/19-12-2011 εκθέσεις αποποίησης κληρονομιάς του Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης), οι δε ενάγουσες αποδέχθηκαν την επαχθείσα σ` αυτές κληρονομιά δυνάμει της υπ` αρ. 3.705/22-12-2011 δήλωσης αποδοχής κληρονομίας της Συμβολαιογράφου Θεσσαλονίκης ..............., που μεταγράφηκε νόμιμα στα βιβλία μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Θεσσαλονίκης, στον τόμο .... με α.α. ..., κληρονομούσες ποσοστό 1/4 εξ αδιαιρέτου η πρώτη και 3/4 εξ αδιαιρέτου η δεύτερη. Στη συνέχεια οι ενάγουσες επέδωσαν στους εναγόμενους το υπ` αρ. έκθεσης κατάθεσης 347ΑΥΤ4/8-2-2012 δικόγραφο (βλ. την υπ` αρ. 7.603/13-2-2012 έκθεση επίδοσης του Δικαστικού Επιμελητή του Πρωτοδικείου Αθηνών, Νικολάου Καναβού και τις υπ` αρ. 10.497β` και 10498β`/8-2- 2012 εκθέσεις επίδοσης του Δικαστικού Επιμελητή του Πρωτοδικείου Σερρών, Αντωνίου Τσιάντα), γνωστοποιώντας τους το γεγονός του θανάτου του πρώτου ενάγοντος και δηλώνοντάς τους ότι συνεχίζουν τη βιαίως διακοπείσα δίκη, δήλωση που η πληρεξούσια Δικηγόρος τους επανέλαβε και στο ακροατήριο κατά την αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας δικάσιμο και καταχωρίστηκε στα ταυτάριθμα με την παρούσα απόφαση πρακτικά. Επομένως, η προκειμένη δίκη νομίμως συνεχίζεται. Με την υπό κρίση αγωγή, οι ενάγουσες ισχυρίζονται ότι στις 28-9-2008 και περί ώρα 8:30 στην έξοδο της Εγνατίας οδού προς την Ενωτική οδό Κοίλων - Δρέπανου Κοζάνης, έγινε αυτοκινητικό ατύχημα (σύγκρουση), με αποτέλεσμα να προκληθούν υλικές ζημίες στο με αριθμό κυκλοφορίας ............... ΙΧΕ αυτοκίνητο που οδηγούσε ο ..............., σύζυγος της πρώτης και πατέρας της δεύτερης, να υποστεί αυτός τις αναφερόμενες στην αγωγή σωματικές βλάβες και οι ίδιες τις επίσης αναφερόμενες στην αγωγή μη περιουσιακές ζημίες. Οτι το ατύχημα οφείλεται σε αποκλειστική υπαιτιότητα (αμέλεια) του πρώτου εναγομένου, οδηγού του με αριθμό κυκλοφορίας ............... Ι.Χ.Ε. αυτοκινήτου, που ανήκει στην συγκυριότητα αυτού και της δεύτερης εναγομένης κατά ποσοστό 50% εξ αδιαιρέτου έκαστος. Οτι το ζημιογόνο όχημα κατά το χρόνο του ατυχήματος ήταν ασφαλισμένο για την έναντι τρίτων ευθύνη του για τις εκ της κυκλοφορίας του προκαλούμενες ζημίες στην ασφαλιστική εταιρία με την επωνυμία «...............», της οποίας η άδεια λειτουργίας ανακλήθηκε και στα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις της οποίας υπεισήλθε αυτοδικαίως το τρίτο εναγόμενο, «...............». Με βάση το ιστορικό αυτό, ζητούν, κατόπιν παραδεκτής τροπής του αιτήματός τους από καταψηφιστικό σε αναγνωριστικό με δήλωση της πληρεξούσιας Δικηγόρου τους, που καταχωρήθηκε στα πρακτικά, να αναγνωριστεί η υποχρέωση των εναγομένων ευθυνόμενων σε ολόκληρο ο καθένας, να τους καταβάλουν: Α) υπό την ιδιότητα τους ως νομίμων κληρονόμων του αποβιώσαντος ............... και κατά το λόγο της κληρονομικής μερίδος εκάστης το συνολικό ποσό των 19.286,41 ευρώ ως αποζημίωση για τη θετική και αποθετική του ζημία όπως παραδεκτώς διορθώθηκε το ποσό αυτό με προφορική δήλωση της πληρεξουσίας τους Δικηγόρου στο ακροατήριο που καταχωρήθηκε στα πρακτικά και το ποσό των 100.000 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη που αυτός υπέστη από την εις βάρος του αδικοπραξία και Β) για τον εαυτό τους ατομικά το ποσό των 19.950 ευρώ στην πρώτη και το ποσό των 49.950 ευρώ στη δεύτερη, ως χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη που υπέστησαν από την εις βάρος τους αδικοπραξία, κατόπιν παραδεκτού περιορισμού των αιτημάτων αυτών κατά 50 ευρώ έκαστο, ποσό που επιφυλάσσονται να διεκδικήσουν από την παράστασή τους ως πολιτικώς ενάγουσες στο ποινικό Δικαστήριο, νομιμότοκα από την επίδοση της αγωγής μέχρι την εξόφληση του ποσού. Ζητούν, επίσης να κηρυχθεί η απόφαση προσωρινά εκτελεστή και να καταδικασθούν οι εναγόμενοι στη καταβολή της δικαστικής τους δαπάνης. Με αυτό το περιεχόμενο, η αγωγή παραδεκτώς εισάγεται για να συζητηθεί ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (άρθρα 14 παρ. 1 εδαφ. α`, 16 περ. 12, 22, 25, 37 και 74 του ΚΠολΔ) κατά την ειδική διαδικασία που προβλέπουν οι διατάξεις των άρθρων 666, 667, 670 έως 676 και 681Α`του ΚΠολΔ και είναι νόμιμη , θεμελιούμενη στις διατάξεις των άρθρων 914, 297, 298, 330 εδαφ, β`, 346, 481επ., 926, 930 εδ. γ`, και 932 του ΑΚ, 2,4, 9, 10, του Ν. Γ.Π.Ν/1911, 19 παρ. 1 περ. β` του ν. 489/1976, 19 παρ. 1 Π.Δ. 237/1986 και 70, 176 του ΚΠολΔ, πλην του αιτήματος να κηρυχθεί η απόφαση προσωρινά εκτελεστή, το οποίο, μετά την τροπή του καταψηφιστικού αιτήματος σε αναγνωριστικό, είναι μη νόμιμο και πρέπει να απορριφθεί, αφού αναγνωριστικές και διαπλαστικές αποφάσεις δεν επιτρέπεται να κηρυχθούν προσωρινά εκτελεστές. Πρέπει επομένως, να ερευνηθεί περαιτέρω και ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα, δεδομένου ότι για το παραδεκτό της συζήτησής της, αναφορικά με το κονδύλιο που αντιστοιχεί στην απώλεια εισοδημάτων, προσκομίζεται η προβλεπόμενη από τη διάταξη του αρθ. 10 παρ. 5 του ν. 489/1976 (όπως προστέθηκε με τη διάταξη του αρθ. 10 παρ. 5 στοιχ. η` του ν. 2741/1999) βεβαίωση περί κοινοποίησης αντιγράφου της αγωγής στην αρμόδια Δημόσια Οικονομική Υπηρεσία του ενάγοντος (βλ. σχετ. την υπ` αριθ. 5.015/30-11-2012 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή του Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, Αθανασίου Κωτίτσα). Β) Το ΙΚΑ, δυνάμει του άρθρου 10 § 5 ν.δ. 4104/1960, όπως ισχύει μετά την αντικατάστασή του από το αρ. 18 Ν. 4476/1965 και μετά την προσθήκη εδαφίου δυνάμει του αρ. 18 Ν. 1654/1986 γίνεται αυτοδικαίως χωρίς άλλο δικαιούχος της απαιτήσεως που έχει ο ασφαλισμένος - παθών κατά του υπόχρεου τρίτου. Στο ΙΚΑ μεταβιβάζονται όσες αξιώσεις αποζημιώσεως του παθόντος αντιστοιχούν στις ασφαλιστικές παροχές που δικαιούται. Μεταξύ της αξίωσης αποζημιώσεως του θύματος κατά του υπόχρεου αποζημιώσεως και της αξιώσεως του ίδιου θύματος για τις ασφαλιστικές παροχές, πρέπει να υπάρχει συμφωνία ή αντιστοιχία ή ομοιομορφία (ΕφΑθ 1291\993 ΕΣυγΔ 1993. 255, ΕφΠατρ. 959\1990 ΑρχΝ 1990. 588). Το ποσό πάντως για το οποίο χωρεί υποκατάσταση δεν μπορεί να υπερβεί το ποσό της οφειλόμενης από τον υπόχρεο αποζημιώσεως (ΕφΑθ 1184/1991 ΕπΣυγΔ 1991.439, ΕφΑθ 6829/1990 αδημ. στο νομικό τύπο). Στην προκειμένη περίπτωση, το ενάγον ιστορεί ότι την 28-9-2008, συγκρούστηκαν το υπ αρ. ............... ΙΧΕ αυτοκίνητο συνιδιοκτησίας των εναγομένων κατά ποσοστό 50% εξ αδιαιρέτου έκαστος, που οδηγούσε ο πρώτος εναγόμενος, με το με αριθμό κυκλοφορίας ............... Ι.Χ.Ε. αυτοκινήτου που οδηγούσε ο ασφαλισμένος σε αυτό, ................ Οτι εξ αιτίας της ως άνω συγκρούσεως, για την οποία αποκλειστικός υπεύθυνος είναι ο πρώτος εναγόμενος, τραυματίστηκε ο ανωτέρω ασφαλισμένος του. Ζητεί δε, να υποχρεωθούν οι εναγόμενος αλληλεγγύως και εις ολόκληρον ο καθένας, να του καταβάλουν το ποσό των 32.408,77 ευρώ, που αντιστοιχεί σε νοσηλεία και επιδοτήσεις, όπως αυτές καθορίστηκαν από την υπ αρ. Σ91/2202/3-12-2010 απόφαση του Διοικητή του ΙΚΑ, λόγω της αυτοδίκαιης υποκατάστασής του στις παροχές αυτές, νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής. Ζητεί, επίσης, να κηρυχθεί η εκδοθησομένη απόφαση προσωρινά εκτελεστή, να απαγγελθεί κατά των εναγομένων προσωπική κράτηση ως μέσο εκτέλεσης της απόφασης και να καταδικασθούν αυτοί στην πληρωμή των δικαστικών του εξόδων.

Με το περιεχόμενο αυτό η αγωγή, για την οποία δεν απαιτείται η καταβολή τέλους δικαστικού ενσήμου, λόγω της προνομιακής μεταχείρισης του ΙΚΑ που απολαμβάνει ατελειών και προνομίων του Δημοσίου (άρθρο 19 παρ. 1 του αν 1846/1951, όπως συμπληρώθηκε με το άρθρο 5 του ν. 3210/1955 και το άρθρο 80 του ν. 3762/1957 - ΑΠ 372/1979 ΝοΒ 27.1435), παραδεκτώς εισάγεται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (άρθρα 14 παρ. 1εδ. α, 16 περ. 12, 22, 25 παρ. 2, 37 παρ. 1 του ΚΠολΔ) κατά την ειδική διαδικασία που προβλέπουν οι διατάξεις των άρθρων 666, 667, 670 έως 676 και 681Α του ΚΠολΔ. Η αγωγή είναι επαρκώς ορισμένη και νόμιμη, ερειδόμενη στις διατάξεις των άρθρων 10 παρ. 5 του νδ 4104/1960 όπως ισχύει μετά την αντικατάσταση του από το άρθρο 18 παρ. 1 του ν. 4476/1965 και την συμπλήρωση του από το άρθρο 18 του ν. 1654/1986, 9 του ν. ΓΠΝ/1911, 10 του ν. 489/76, 914, 927 επ., 297, 298, 330 εδ. β, 346, 926 του ΑΚ, 907, 908, 1047 και 176 του ΚΠολΔ και πρέπει επομένως να ερευνηθεί περαιτέρω και ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα. Γ) Με την υπό κρίση υπό στοιχείο Γ` αγωγή οι ενάγοντες αφού ισχυρίζονται ότι αποκλειστικά υπαίτιος για το ίδιο ως άνω αυτοκινητικό ατύχημα ήταν ο αποβιώσας διάδικος ..............., οδηγός του με αριθμό κυκλοφορίας ............... Ι.Χ.Ε. αυτοκινήτου, το οποίο ήταν ασφαλισμένο για την προς τρίτους αστική του ευθύνη στην τρίτη εναγομένη ασφαλιστική εταιρία, ισχυρίζονται περαιτέρω, ότι το με αριθμό κυκλοφορίας ............... Ι.Χ.Ε. αυτοκίνητο που οδηγούσε ο πρώτος αυτών και του οποίου είναι συγκύριοι κατά 50% εξ αδιαιρέτου έκαστος μαζί με τη δεύτερη ενάγουσα, υπέστη τις αναφερόμενες στην αγωγή υλικές ζημίες. Με βάση το ιστορικό αυτό, ζητούν να υποχρεωθούν οι εναγόμενες, οι μεν πρώτη και δεύτερη κατά το λόγο της κληρονομικής τους μερίδας η δε τρίτη ευθυνόμενη αλληλεγγύως και εις ολόκληρον με αυτές, να καταβάλουν: στον πρώτο το ποσό των 8.500 ευρώ, ως αποζημίωση για τη θετική του ζημία και των 2.000 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη που υπέστη από το ατύχημα και στη δεύτερη το ποσό των 8.500 ευρώ, ως αποζημίωση για τη θετική του ζημία και των 1.000 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη που υπέστη από το ατύχημα, με το νόμιμο τόκο τα ως άνω ποσά από την επίδοση της αγωγής μέχρι την εξόφληση. Ζητούν επίσης να κηρυχθεί η απόφαση προσωρινά εκτελεστή και να καταδικασθούν οι εναγόμενες στην πληρωμή των δικαστικών τους εξόδων. Με αυτό το περιεχόμενο, η αγωγή, για την οποία καταβλήθηκε το νόμιμο τέλος δικαστικού ενσήμου με τα ανάλογα ποσοστά υπέρ τρίτων (βλ. τα με αριθμούς ΣΤ 88685544 και 88685543/3- 12-2012 διπλότυπα είσπραξης της Α` Δ.Ο.Υ. Σερρών) παραδεκτώς εισάγεται για να συζητηθεί ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (άρθρα 14 παρ. 1 εδαφ. α`, 16 περ. 12, 22, 25, 37 και 74 του ΚΠολΔ ) κατά την ειδική διαδικασία που προβλέπουν οι διατάξεις των άρθρων 666, 667, 670 έως 676 και 681Α` του ΚπολΔ και είναι νόμιμη, θεμελιούμενη στις διατάξεις των άρθρων 914, 297, 298, 330 εδαφ, β`, 346, 481 επ., 922, 926, 929, 930 και 932 του ΑΚ, 2, 4, 9, 10 του Ν. Γ.Π.Ν /1911, 10 του ν. 489/1976, 907, 908 παρ. 1δ` και 176 του ΚΠολΔ. Πρέπει επομένως να ερευνηθεί περαιτέρω και από ουσιαστική άποψη. Από τις ένορκες καταθέσεις των μαρτύρων που νομότυπα εξετάσθηκαν στο ακροατήριο του Δικαστηρίου τούτου και περιέχονται στα ταυτάριθμα με την παρούσα πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης, τις φωτογραφίες των οποίων η γνησιότητα δεν αμφισβητείται (άρθρα 444 αριθμ. 3, 448 παρ. 2 και 457 παρ. 4 ΚπολΔ) και όλα τα έγγραφα που οι διάδικοι επικαλούνται και προσκομίζουν, αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Στις 28-9-2008 και περί ώρα 8:20 π.μ., ο αποβιώσας διάδικος, ..............., οδηγώντας το υπ` αρ. κυκλ. ............... Ι.Χ.Ε. αυτοκίνητο, ιδιοκτησίας του ιδίου, το οποίο ήταν ασφαλισμένο για την έναντι τρίτων ευθύνη εκ της κυκλοφορίας του στην τρίτη εναγομένη της υπό στ. Γ` αγωγής, ασφαλιστική εταιρία με την επωνυμία «...............», έβαινε την Εγνατία οδό, κινούμενος προς την Ενωτική οδό Κοίλων - Δρέπανου Κοζάνης, έχων ως συνεπιβάτες τη σύζυγό του και το τέκνο του, ..............., ενάγουσες της υπό στ. Α` αγωγής. Στο σημείο εκείνο, η οδός είναι μονόδρομος, έχει δύο λωρίδες κυκλοφορίας, το οδόστρωμα έχει πλάτος 7,5 μ. ακολουθούμενο από έρεισμα πλάτους 1,3 μ. τσιμεντένιο ρείθρο 1,2 μ. και έπειτα προστατευτικά στηθαία, σχηματίζει αριστερή ως προς την πορεία του ανωτέρω οχήματος καμπύλη, με μικρή κατωφέρεια και το ανώτατο επιτρεπόμενο όριο ταχύτητας ανέρχεται σε 60 χμ/ώρα. Σημειωτέον ότι το οδόστρωμα ήταν ολισθηρό, λόγω προηγηθείσας βροχόπτωσης. Οταν ο ανωτέρω πλησίαζε προς την έξοδο της Εγνατίας οδού που άγει στην ενωτική οδό Κοίλων - Δρέπανου, έσκασε το λάστιχο του οχήματός του, με αποτέλεσμα αυτό να εκτραπεί δεξιά της πορείας του, να προσκρούσει αρχικά στις προστατευτικές μπάρες και στη συνέχεια να ακινητοποιηθεί κατά το μεγαλύτερο μέρος του εντός του ερείσματος, ενώ το οπίσθιο τμήμα του καταλάμβανε και τμήμα της δεξιάς λωρίδας κυκλοφορίας. Μετά το ατύχημα, ο οδηγός προσπάθησε να εκκινήσει το όχημά του, προκειμένου να ελευθερώσει το καταληφθέν τμήμα του οδοστρώματος, ωστόσο, λόγω της προηγηθείσας σύγκρουσης η μηχανή υπέστη βλάβη και η μετακίνησή του δεν κατέστη εφικτή. Ετσι, κάλεσε εταιρία οδικής βοήθειας και ανέμενε μαζί με τη σύζυγο και την κόρη του, εντός του οχήματός του, χωρίς ωστόσο, να τοποθετήσει το προειδοποιητικό τρίγωνο επί της οδού και σε ικανή απόσταση από το ακινητοποιημένο όχημα. Περί ώρα 8:30 πλησίαζε στο σημείο με ταχύτητα περίπου 90 χμ/ώρα, το υπ` αρ. κυκλοφορίας ............... Ι.Χ.Ε. αυτοκίνητο, που οδηγούσε ο πρώτος ενάγων της υπό στ. Γ αγωγής, συνιδιοκτησίας του ιδίου και της δεύτερης ενάγουσας κατά ποσοστό 50% εξ αδιαιρέτου έκαστος, το οποίο ήταν ασφαλισμένο για την έναντι τρίτων ευθύνη εκ της κυκλοφορίας του, στην ασφαλιστική εταιρία με την επωνυμία «...............», της οποίας η άδεια λειτουργίας ανακλήθηκε δυνάμει της υπ` αρ. 15.276/2009 απόφασης της Επιτροπής Εποπτείας Ιδιωτικής Ασφάλισης και στα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις της οποίας υπεισήλθε αυτοδικαίως το τρίτο εναγόμενο της υπό στ. Α` αγωγής «...............» (σύμφωνα με το αρ. 19 παρ. 1 εδ. δ` Ν. 489/1976). Από απόσταση περίπου 70 μ. αντιλήφθηκε το ακινητοποιημένο όχημα και επιχείρησε να μειώσει την ταχύτητά του δια τροχοπεδήσεως, λόγω όμως της καμπύλης της οδού και της ολισθηρότητας του οδοστρώματος, καθώς και της υπερβολικής για τις συνθήκες ταχύτητας που είχε αναπτύξει, έχασε τον έλεγχο του οχήματός του και, ακολουθώντας φρενήρη πορεία, προσέκρουσε αρχικά στις δεξιές προστατευτικές μπάρες, στη συνέχεια διήνυσε απόσταση 40 περίπου μ. και προσέκρουσε νοτιομετωπικά στο σταθμευμένο όχημα, το οποίο παρέσυρε μπροστά για ακόμη 24 μέτρα, οπότε ακινητοποιήθηκαν αμφότερα τα οχήματα στο μέσο της δεξιάς λωρίδας κυκλοφορίας, με αποτέλεσμα να υποστούν και τα δύο υλικές ζημιές, οι δε επιβάτες του πρώτου οχήματος να τραυματιστούν. Υπό τα πλήρως ως άνω αποδειχθέντα πραγματικά περιστατικά, το ένδικο ατύχημα οφείλεται στη συγκλίνουσα υπαιτιότητα των οδηγών και των δύο οχημάτων, κατά μερική αποδοχή της νομίμως προβληθείσας από κάθε πλευρά, ένστασης συνυπαιτιότητας (αρ. 300 ΑΚ), την οποία το Δικαστήριο προσδιορίζει σε 60% για τον οδηγό του πρώτου οχήματος και σε 40% για τον οδηγό του δεύτερου. Ο μεν οδηγός του πρώτου αυτοκινήτου, διότι από αμέλειά του, παρέλειψε να ανάψει τα προειδοποιητικά φώτα «αλάρμ» και να τοποθετήσει επί της οδού το προειδοποιητικό τρίγωνο, παρότι είχε τη σχετική υποχρέωση να το πράξει, αφού είχε καταλάβει μέρος του οδοστρώματος, είχε δε στη διάθεσή του και τον απαιτούμενο χρόνο, καθώς το ατύχημα έλαβε χώρα περίπου 10 λεπτά μετά την ακινητοποίηση του οχήματός του, παραβαίνοντας τα αρ. 29 § 3 και 81 ΚΟΚ, η δε παράλειψη του αυτή συνδέεται αιτιωδώς με την πρόκληση του ατυχήματος, αφού το όχημα είχε ακινητοποιηθεί στην κορυφή της καμπύλης και τα διερχόμενα οχήματα δεν μπορούσαν να το αντιληφθούν εγκαίρως, ώστε είτε να μειώσουν ταχύτητα είτε να κινηθούν προς το μέσον της οδού, χωρίς να κινδυνεύσουν να εκτραπούν.

Επίσης, ο οδηγός του δεύτερου οχήματος, ευθύνεται διότι από έλλειψη προσοχής που όφειλε να καταβάλει υπό τις παρούσες συνθήκες ως μέσος συνετός οδηγός, δεν οδηγούσε έχοντας διαρκώς τεταμένη την προσοχή του επί του οχήματός του ώστε να ασκεί ανά πάσα στιγμή τους απαιτούμενους επ` αυτού χειρισμούς, και δη δεν ρύθμισε την ταχύτητά του, έτσι ώστε να έχει ανά πάσα στιγμή τον έλεγχο του οχήματός του, παρότι υπήρχε προειδοποιητική πινακίδα που περιόριζε την ταχύτητα στα 60 χμ/ώρα και παρ` όλο που οι επικρατούσες συνθήκες (καμπύλη οδός, ολισθηρό οδόστρωμα) το επέβαλλαν, κατά παράβαση των άρθρων 19 παρ. 1, 2, 3 και 20 παρ. 1 του ΚΟΚ. Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι το πρώτο όχημα, με αρ. κυκλοφορίας ..............., εργοστασίου κατασκευής FIAT τύπου PUNTO 85 ELX, 1.200 κυβικών με ημερομηνία πρώτης κυκλοφορίας 30- 10-1997, υπέστη από τη σύγκρουση εκτεταμένες ζημίες σε όλο το οπίσθιο τμήμα του, για την αποκατάσταση των οποίων απαιτείται η δαπάνη των ακόλουθων ποσών: για αγορά ανταλλακτικών ποσό 1.752,75 ευρώ (συμπεριλαμβανομένου του ΦΠΑ), για εργασίες φανοποιού ποσό 1.156,40 ευρώ (συμπεριλαμβανομένου του ΦΠΑ), για εργασίες ηλεκτρολόγου ποσό 212,40 ευρώ (συμπεριλαμβανομένου του ΦΠΑ) και για εργασίες βαφής ποσό 908,60 ευρώ (συμπεριλαμβανομένου του ΦΠΑ), ήτοι απαιτείται δαπάνη συνολικού ποσού 3.415,47 ευρώ. Η αξία του ανωτέρω οχήματος κατά το χρόνο του ατυχήματος, λαμβανομένων υπόψη των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του, της παλαιότητάς του και της προ του ατυχήματος κατάστασής του, η οποία ήταν καλή, ανερχόταν στο ποσό των 2.600 ευρώ. Συνεπώς, δεδομένου ότι η επισκευή του είναι οικονομικά ασύμφορη, το όχημα αυτό πρέπει να θεωρηθεί ως ολοσχερώς καταστραφεν κατά την οικονομική του όρου έννοια. Οι ενάγουσες ομολογούν με την αγωγή τους ότι η αξία των διασωθέντων μερών του οχήματος, ανερχόταν στο ποσό των 100 ευρώ, το οποίο και αφαιρούν από την αξίωσή τους, επομένως η θετική ζημία ανέρχεται στο ποσό των 2.500 ευρώ, το οποίο πρέπει να αναγνωριστεί η υποχρέωση των εναγομένων να καταβάλουν στις ενάγουσες, ως κληρονόμων του αποβιώσαντος ιδιοκτήτη του οχήματος και κατά το ποσοστό της κληρονομικής μερίδας εκάστης, αφού προηγουμένως αφαιρεθεί το ποσοστό της συνυπαιτιότητάς του στην πρόκληση του ατυχήματος, ποσοστού 60%, ήτοι ποσό 1.000 ευρώ. Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι εξ αιτίας της σύγκρουσης τραυματίσθηκε ο οδηγός του πρώτου οχήματος, ο οποίος μεταφέρθηκε με ασθενοφόρο στο Γενικό Νοσοκομείο Κοζάνης «ΜΑΜΑΤΣΕΙΟ», όπου διεγνώσθη ότι υπέστη υπερεξάρθωμα 07 και 08 και κάταγμα 6ης, 7ης και 8ης πλευράς δεξιάς. Νοσηλεύθηκε στο ως άνω Νοσοκομείο για το χρονικό διάστημα από 28-9-2008 έως την 3- 10-2008, ενώ για το διάστημα έως την 30-10-2008, παρέμεινε κλινήρης σε πλήρη ακινησία για να αποκατασταθούν τα κατάγματα της δεξιάς πλευράς ώστε να υποβληθεί στην συνέχεια σε χειρουργική επέμβαση για την αποκατάσταση του υπερεξαρθώματος. Στις 30-10-2008 μεταφέρθηκε στα εξωτερικά ιατρεία του Γενικού Περιφερειακού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης «ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ», όπου μετά από νέα εξέταση στην οποία υποβλήθηκε, διαπιστώθηκε κάταγμα ΘΜΣΣ στο επίπεδο Θ7-Θ8, τύπου Β3.1, δηλαδή με ρήξη του πρόσθιου επιμήκη συνδέσμου και του αντίστοιχου μεσοσπονδυλίου δίσκου, ήπια οπισθολίσθηση του 7 επί του Θ8 και απουσία νευρολογικού ελλείμματος επί εδάφους αγκυλοποιητικής σπονδυλοαθρίτιδας και κρίθηκε απαραίτητη η χειρουργική αντιμετώπισή τους. Στις 3-11-2008 υποβλήθηκε σε οπίσθια σπονδυλοδεσία Θ6-Θ9. Στο ως άνω νοσοκομείο νοσηλεύθηκε μέχρι την 10-11-2008, ενώ για χρονικό διάστημα έξι εβδομάδων, έπρεπε να αποφεύγει να σηκώνει βάρη και τις επικύψεις. Εξαιτίας του τραυματισμού του, απείχε από την εργασία του ως ιδιωτικός υπάλληλος στο ψητοπωλείο για δέκα μήνες, κατόπιν επανειλημμένων αναρρωτικών αδειών που του χορηγούσαν οι αρμόδιες Πρωτοβάθμιες Υγειονομικές Επιτροπές του ΙΚΑ. Τελικώς, σύμφωνα με την με αριθμ. 5.296/25-9-2009 γνωμάτευση της Πρωτοβάθμιας Υγειονομικής Επιτροπής του ΙΚΑ Θεσσαλονίκης, χαρακτηρίσθηκε ανάπηρος με ποσοστό 67% για μία τριετία, λόγω σπονδυλοδεσίας επί Θ7 και Θ8 επί εδάφους αγκυλοποιητικής σπονδυλίτιδας ΘΜΣΣ. Ετσι, δυνάμει των με αριθμ. 31929 και 31930/21-12-2009 αποφάσεων του Διευθυντή του ΙΚΑ του Περιφερειακού Υποκαταστήματος Θεσσαλονίκης του απενεμήθη σύνταξη αναπηρίας, με χρόνο έναρξης καταβολής της ανωτέρω συντάξεως την 31/7/2009 και λήξη την 31-7-2011. Κατά τον χρόνο που έλαβε χώρα το επίδικο ατύχημα, ο ανωτέρω εργαζόταν με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου και κανονικό ωράριο απασχολήσεως με νυχτερινή εργασία, στην ατομική επιχείρηση - ψησταριά του ............... με την επωνυμία «...............», και έδρα την Θεσσαλονίκη, επί της ............... αρ. .... Στην ως άνω επιχείρηση εργαζόταν από τον Απρίλιο 2003 με την ειδικότητα και τα καθήκοντα του ψήστη. Παρείχε την εργασία του συνεχώς επί έξι (6) ημέρες την εβδομάδα, με ωράριο εργασίας από 18:30 μ.μ. μέχρι 01:30 π.μ., αμειβόταν δε με ημερομίσθιο, ανερχόμενο, κατά την ημέρα του ατυχήματος, στο ποσό των τριάντα έξι ευρώ. Ενεκα του τραυματισμού του, κατά τα ανωτέρω, κατέστη ανίκανος προς εργασία στην ως άνω επιχείρηση για χρονικό διάστημα δέκα μηνών, αφού τα εργασιακά του καθήκοντα απαιτούσαν να τελεί σε συνεχή ορθοστασία καθ` όλο το ωράριο της απασχολήσεως του, το οποίο έπρεπε να αποφεύγει για να αποκατασταθούν τα τραύματά του. Κατά το ανωτέρω χρονικό διάστημα, ήτοι από 28-9-2008 μέχρι 30-7-2009, με δεδομένο ότι παρείχε σταθερά την εργασία του επί 25 ημέρες μηνιαίως και ελάμβανε συνολικά το ποσό των 900 ευρώ ως μηνιαίες κανονικές τακτικές απολαβές (36 € ημερησίως Χ 25 ημέρες μηνιαίως), θα απεκόμιζε εισόδημα από την εργασία του συνολικού ποσού (900 Χ 10=) εννέα χιλιάδων (9.000€) ευρώ. Από το ποσό αυτό, που αντιπροσωπεύει και παριστά την συνολική απώλεια των εισοδημάτων του κατά το προαναφερθέν δεκάμηνο χρονικό διάστημα, πρέπει να αφαιρεθεί το ποσόν που έλαβε για το αντίστοιχο χρονικό διάστημα από το ΙΚΑ ως Επίδομα ανικανότητας για εργασία, το οποίο ανέρχεται συνολικώς στο ύψος των 5.564,54 ευρώ, ποσόν του οποίου εκ του νόμου δικαιούχος (εκδοχέας) για να το αξιώσει, τυγχάνει ο ανωτέρω ασφαλιστικός οργανισμός. Συνεπώς, η απώλεια των εισοδημάτων του για το ανωτέρω χρονικό διάστημα ανέρχεται στο ποσό των (9.000€: το εισόδημα που με βεβαιότητα κατά τις συνήθεις περιστάσεις και τα μέτρα που είχαν ληφθεί θα αποκέρδαινε ως μισθολογικές παροχές από την εν ισχύι εργασιακή του σύμβαση μείον 5.564,54 ευρώ το συνολικό ύψος των παροχών που έλαβε από το ΙΚΑ προς αναπλήρωση των εισοδηματικών του απωλειών από την εργασία του =) 3.435,46 €. Περαιτέρω, δυνάμει της με αριθμ. 31929/21-12-2009 απόφασης του Διευθυντή του Περιφερειακού Υποκαταστήματος ΙΚΑ Θεσσαλονίκης του απενεμήθη μηνιαία σύνταξη αναπηρίας ΙΚΑ - ΕΤΑΜ. Η καταβολή της ως άνω σύνταξης άρχισε την 31-7-2009 και συνεχίστηκε, βάσει της ανωτέρω αποφάσεως, έως την 31-7-2011 και το ύψος αυτής ορίσθηκε στο ποσόν των 389,52€ μηνιαίως, αφαιρούμενης της κράτησης ασθενείας ποσοστού 4%, ήτοι το ποσόν της σύνταξης αναπηρίας, που πράγματι του καταβαλλόταν ανερχόταν στο ποσό των 374,16 €. Επίσης, δυνάμει της με αριθμ. 31930/21-12-2009 απόφασης του Διευθυντή του Περιφερειακού Υποκαταστήματος ΙΚΑ Θεσσαλονίκης του απενεμήθη σύνταξη αναπηρίας ΕΤΕΑΜ ποσού 120,61 ευρώ μηνιαίως για το ίδιο ως άνω χρονικό διάστημα, καθώς, όπως προαναφέρθηκε κρίθηκε για το διάστημα αυτό ανάπηρος κατά ποσοστό 67% και κατά συνέπεια ανίκανος για εργασία. Δηλονότι και για το διάστημα αυτό απώλεσε τη διαφορά που αντιστοιχεί ανάμεσα στις αποδοχές που έλαβε από τον ασφαλιστικό του Οργανισμό και εκείνες που θα ελάμβανε εάν εξακολουθούσε να εργάζεται κανονικά, κάτι που θα συνέβαινε κατά την συνήθη πορεία των πραγμάτων, με βάση τα προπαρασκευαστικά μέτρα που είχαν ληφθεί και ειδικότερα με δεδομένη την καλή κατάσταση της υγείας του την κατάλληλη για την παροχή εργασίας ηλικία του και την ύπαρξη εξασφαλισμένης εργασιακής θέσεως, αφού η σύμβασή του ήταν αορίστου χρόνου, οι οποίες ανέρχονται στο ποσό των 405,23 ευρώ μηνιαίως και συνολικά στο ποσό των 9.725,52 ευρώ. Συνεπώς, απώλεσε εισοδήματα συνολικού ποσού 13.160,98 ευρώ, από τα οποία πρέπει να αφαιρεθεί το ποσοστό συνυπαιτιότητάς του, ήτοι δικαιούται ποσό 5.264,4 ευρώ, το οποίο πρέπει να αναγνωριστεί η υποχρέωση των εναγομένων να καταβάλουν στις ενάγουσες κατά το ποσοστό της κληρονομικής μερίδας εκάστης εξ αυτών. Επίσης, αποδείχθηκε ότι κατά το χρονικό διάστημα από το ατύχημα έως και τις 10-11-2008 είχε ανάγκη αυξημένων φροντίδων, επειδή, λόγω της φύσεως των τραυμάτων, του αδυνατούσε να αυτοεξυπηρετηθεί. Τις υπηρεσίες αυτές του τις παρείχε η δεύτερη ενάγουσα - σύζυγός του, η οποία, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας που λαμβάνονται υπόψη αυτεπαγγέλτως, για χρονικό διάστημα 37 ημερών και επί 6 ώρες την ημέρα, απασχολούνταν με την περιποίηση του ενάγοντος, τις οποίες το Δικαστήριο αποτιμά σε 55 ευρώ ημερησίως και συνολικά 2.035 ευρώ, το οποίο είναι και το ποσό που θα κατέβαλλε αν είχε προσλάβει τρίτο άτομο για να του τις παρέχει, από το οποίο πρέπει να αφαιρεθεί το ποσοστό συνυπαιτιότητάς του, δικαιούμενου τελικώς του ποσού των 814 ευρώ. Τέλος, από τον ανωτέρω τραυματισμό του, ο οποίος του προκάλεσε έντονο άλγος και μακρά ταλαιπωρία, υπέστη ηθική βλάβη. Δικαιούτο, επομένως, χρηματικής ικανοποίησης, την οποία το Δικαστήριο καθορίζει στο εύλογο, κατά την κρίση του, ποσό των 9.000 ευρώ, λαμβάνοντας προς τούτο υπόψη του: α) το ποσοστό υπαιτιότητάς του στην πρόκληση του ατυχήματος, β) το μέγεθος της σωματικής βλάβης και το αποτέλεσμα που αυτή είχε, όπως τα εν λόγω στοιχεία αναφέρθηκαν ανωτέρω, και γ) όλες τις εν γένει συνθήκες του ένδικου ατυχήματος, όπως περιγράφονται πιο πάνω.

Επομένως, το σύνολο της αποκαταστατέας ζημίας του πρώτου ενάγοντος της υπό στ. Α` αγωγής ανέρχεται στο ποσό των 16.078,4 ευρώ και συνακόλουθα, πρέπει να αναγνωριστεί η υποχρέωση των εναγομένων να τους καταβάλουν το ποσό αυτό, κατά το ποσοστό της κληρονομικής μερίδας εκάστης. Περαιτέρω, η δεύτερη ενάγουσα η οποία κατά τη σύγκρουση βρισκόταν στα πίσω καθίσματα του οχήματος, υπέστη κάκωση θώρακος και αυχένα και νοσηλεύτηκε στο Γενικό Νοσοκομείο Κοζάνης «ΜΑΜΑΤΣΕΙΟ», από τις 28-9-2008 μέχρι τις 3-10- 2008. Υπέστη, λοιπόν, ηθική βλάβη από την εις βάρος της αδικοπραξία, την οποία το Δικαστήριο αποτιμά στο εύλογο ποσό των 600 ευρώ, το οποίο πρέπει να αναγνωριστεί η υποχρέωση των εναγομένων να της καταβάλουν. Τέλος, η τρίτη ενάγουσα υπέστη από το ατύχημα κάκωση θώρακος, κάταγμα μεσότητας αριστερής κνήμης και κάταγμα διπολικό αριστερής περόνης. Διεκομίσθη στο Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης «ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟ», όπου της τοποθετήθηκε "BULLAW", το οποίο αφαιρέθηκε στις 6-10-2008. Επιπλέον, στις 8-10-2008 της τοποθετήθηκε γύψινος επίδεσμος μηροκνημοποδικού και εξήλθε του νοσοκομείου στις 9-10-2008. Ο γύψος αφαιρέθηκε τον Φεβρουάριο 2009, ενώ πλήρης πώρωση του κατάγματος επήλθε τον Απρίλιο του ίδιου έτους. Λόγω του τραυματισμού της, του άλγους και της ταλαιπωρίας της, υπέστη ηθική βλάβη και δικαιούται χρηματική ικανοποίηση, την οποία το Δικαστήριο αποτιμά στο εύλογο ποσό των 3.000 ευρώ. Κατ` ακολουθίαν των ανωτέρω, πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή η υπό στοιχείο Α` αγωγή και να αναγνωριστεί η υποχρέωση των εναγομένων να καταβάλουν στην δεύτερη ενάγουσα: Α) για τον εαυτό της ατομικά 1) το ποσό των 4.019,6 ευρώ, που αντιστοιχεί στο ποσοστό της αξίωσης του πρώτου ενάγοντα που κληρονόμησε και το ποσό των 600 ευρώ, ήτοι συνολικά 4.619,6 ευρώ και Β) ως έχουσα τη γονική μέριμνα της τρίτης ενάγουσας και για λογαριασμό αυτής, το ποσό των 12.058,8 ευρώ που αυτή κληρονόμησε από τον πρώτο ενάγοντα και το ποσό των 3.000 ευρώ, ήτοι συνολικό ποσό 15.058,8 ευρώ. Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι το ενάγον της υπό στ. Β` αγωγής κατά το διάστημα της αποχής του ασφαλισμένου του από την εργασία του, ως είχε υποχρέωση σύμφωνα με τον α.ν. 1846/1951, του κατέβαλε μέρος από τις αποδοχές που θα έπαιρνε αν δεν γίνονταν το ατύχημα και συνέχιζε να εργάζεται στον εργοδότη του. Ειδικότερα, κατέβαλε στον πρώτο ενάγοντα τα ακόλουθα επιδόματα ανικανότητας για εργασία: 1) Δυνάμει της με αριθμ. 501/2008/38310/25-11-2008 απόφασης του Διευθυντή του Περιφερειακού Υποκαταστήματος ΙΚΑ Θεσσαλονίκης του χορηγήθηκε Επίδομα ανικανότητας για εργασία για το χρονικό διάστημα από 28-9-2008 μέχρι 27-11-2008 (ημέρες επιδότησης: 61), ποσού 844,69€. 2) Δυνάμει της με αριθμ. 501/2008/38673/28-11-2008 απόφασης του Διευθυντή του Περιφερειακού Υποκαταστήματος ΙΚΑ Θεσσαλονίκης του χορηγήθηκε επίδομα ανικανότητας για εργασία για το χρονικό διάστημα από 28-11-2008 μέχρι 8-12-2008 (ημέρες επιδότησης: 11), ποσού 204,27€. 3) Δυνάμει της με αριθμ. 501/2008/40201/12-12-2008 απόφασης του Διευθυντή του Περιφερειακού Υποκαταστήματος ΙΚΑ Θεσσαλονίκης του χορηγήθηκε επίδομα ανικανότητας για εργασία για το χρονικό διάστημα από 9-12-2008 μέχρι 20-12-2008 (ημέρες επιδότησης: 12), ποσού 222,84€. 4) Δυνάμει της με αριθμ. 501/2008/41516/7-1-2009 απόφασης του Διευθυντή του Περιφερειακού Υποκαταστήματος ΙΚΑ Θεσσαλονίκης του χορηγήθηκε επίδομα ανικανότητας για εργασία για το χρονικό διάστημα από 21-12-2008 μέχρι 31-12-2008 (ημέρες επιδότησης: 11) και για το χρονικό διάστημα από 1-1-2009 μέχρι 5-1-2009 (ημέρες επιδότησης: 5), ποσού 297,12€. 5) Δυνάμει της με αριθμ. 501/2009/359/7-1-2008 απόφασης του Διευθυντή του Περιφερειακού Υποκαταστήματος ΙΚΑ Θεσσαλονίκης του χορηγήθηκε επίδομα ανικανότητας για εργασία για το χρονικό διάστημα από 6-1-2009 μέχρι 21-1-2009 (ημέρες επιδότησης: 16), ποσού 297,12€. 6) Δυνάμει της με αριθμ. 501/2009/2356/22-1-2009 απόφασης του Διευθυντή του Περιφερειακού Υποκαταστήματος ΙΚΑ Θεσσαλονίκης του χορηγήθηκε επίδομα ανικανότητας για εργασία για το χρονικό διάστημα από 22-1-2009 μέχρι 31-1-2009 (ημέρες επιδότησης: 10), ποσού 185,70€. 7) Δυνάμει της με αριθμ. 501/2009/4521/1-2-2009 απόφασης του Διευθυντή του Περιφερειακού Υποκαταστήματος ΙΚΑ Θεσσαλονίκης του χορηγήθηκε επίδομα ανικανότητας για εργασία για το χρονικό διάστημα από 1-2-2009 μέχρι 25-2-2009 (ημέρες επιδότησης: 25), ποσού 464,25€. 8) Δυνάμει της με αριθμ. 501/2009/5890/26-2-2009 απόφασης του Διευθυντή του Περιφερειακού Υποκαταστήματος ΙΚΑ Θεσσαλονίκης του χορηγήθηκε επίδομα ανικανότητας για εργασία για το χρονικό διάστημα από 26-2-200-μέχρι 12-3-2009 (ημέρες επιδότησης: 15), ποσού 278,55 €. 9) Δυνάμει της με αριθμ. 501/2009/7552/22-1-2009 απόφασης του Διευθυντή του Περιφερειακού Υποκαταστήματος ΙΚΑ Θεσσαλονίκης του χορηγήθηκε επίδομα ανικανότητας για εργασία για το χρονικό διάστημα από 13-3-2009 μέχρι 31-3-2009 (ημέρες επιδότησης: 19), ποσού 352,83€. 10) Δυνάμει της με αριθμ. 501/2009/10932/15-4-2009 απόφασης του Διευθυντή του Περιφερειακού Υποκαταστήματος ΙΚΑ Θεσσαλονίκης του χορηγήθηκε επίδομα ανικανότητας για εργασία για το χρονικό διάστημα από 1-4-2009 μέχρι 29-4-2009 (ημέρες επιδότησης: 29), ποσού 538,53€. 11) Δυνάμει της με αριθμ. 501/2009/12340/30-4-2009 απόφασης του Διευθυντή του Περιφερειακού Υποκαταστήματος ΙΚΑ Θεσσαλονίκης του χορηγήθηκε επίδομα ανικανότητας για εργασία για το χρονικό διάστημα από 30-4-2009 μέχρι 14-5-2009 (ημέρες επιδότησης: 15) ποσού 306,30€. 12) Δυνάμει της με αριθμ. 501/2009/13903/15-5-2009 απόφασης του Διευθυντή του Περιφερειακού Υποκαταστήματος ΙΚΑ Θεσσαλονίκης του χορηγήθηκε επίδομα ανικανότητας για εργασία για το χρονικό διάστημα από 15-5-2009 μέχρι 31-5-2009 (ημέρες επιδότησης: 17), ποσού 347,14€. 13) Δυνάμει της με αριθμ. 501/2009/16647/10-6-2009 απόφασης του Διευθυντή του Περιφερειακού Υποκαταστήματος ΙΚΑ Θεσσαλονίκης του χορηγήθηκε Επίδομα ανικανότητας για εργασία για το χρονικό διάστημα από 1-6-2009 μέχρι 24-6-2009 (ημέρες επιδότησης: 24), ποσού 490,08€. 14) Δυνάμει της με αριθμ. 501/2009/18550/25-6-2009 απόφασης του Διευθυντή του Περιφερειακού Υποκαταστήματος ΙΚΑ Θεσσαλονίκης του χορηγήθηκε επίδομα ανικανότητας για εργασία για το χρονικό διάστημα από 25-6-2009 μέχρι 9-7-2009 (ημέρες επιδότησης: 15), ποσού 306,30€. 15) Δυνάμει της με αριθμ. 501/2009/20448/10-7-2009 απόφασης του Διευθυντή του Περιφερειακού Υποκαταστήματος ΙΚΑ Θεσσαλονίκης του χορηγήθηκε επίδομα ανικανότητας για εργασία για το χρονικό διάστημα από 10-7-2009 μέχρι 30-7-2009 (ημέρες επιδότησης: 21), ποσού 428,82€. Επιπλέον, το ενάγον της υπό στ. Β` αγωγής δαπάνησε για νοσηλεία του ασφαλισμένου του στο Νοσοκομείο Κοζάνης 351,52 ευρώ και για νοσηλεία του στο Νοσοκομείο Παπανικολάου Θεσσαλονίκης 821,74 ευρώ, πλέον ποσού 25.640,97 ευρώ για αγορά υλικών, ήτοι για νοσηλεία δαπάνησε το συνολικό ποσό των 26.844,23 ευρώ. Με την υπ` αρ. Σ91/2202/3-12-2010 απόφαση του Διοικητή ΙΚΑ, καθορίστηκε το ποσό της αξίωσης του ασφαλισμένου του που μεταβιβάστηκε στο ΙΚΑ σε ύψος 32.407,77 ευρώ, που αντιστοιχεί στις ανωτέρω αναφερόμενες δαπάνες του για επιδοτήσεις και νοσηλεία. Μετά την έκδοση της απόφασης αυτής του Διοικητή του ΙΚΑ, το τελευταίο, για όσα ποσά δαπάνησε υποκαταστάθηκε από το νόμο στα δικαιώματα του παθόντος - ασφαλισμένου του. Δικαιούται λοιπόν να αξιώσει την καταβολή των δαπανών που πραγματοποίησε. Πρέπει επομένως, να γίνει δεκτή η υπό κρίση αγωγή και να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι να καταβάλουν στο ενάγον αυτής, το ποσό των 12.963,1 ευρώ, μετά την αφαίρεση ποσοστού 60% που αντιστοιχεί στην υπαιτιότητα του ασφαλισμένου, .............., δεκτής γενομένης ως εν μέρει ουσία βάσιμης της νόμιμης (αρ. 300 ΑΚ) ένστασης συνυπαιτιότητας που προέβαλαν οι εναγόμενοι. Τέλος, αποδείχθηκε ότι από τη σύγκρουση υπέστη ζημίες και το δεύτερο εμπλεκόμενο στο ατύχημα, όχημα, υπ` αρ. κυκλ. ............... Ειδικότερα, υπέστη εκτεταμένες ζημίες σε όλο το εμπρόσθιο τμήμα του και επλήγησαν καίρια σημεία του (εμπρόσθια τραβέρσα και μετώπη, στρέβλωση ψυγείου μηχανής και εμπρόσθιου δεξιού και αριστερού σασί και θόλου...), για την αποκατάσταση των οποίων απαιτείται η δαπάνη των ακόλουθων ποσών: για αγορά ανταλλακτικών ποσό 14.389,12 ευρώ (συμπεριλαμβανομένου του ΦΠΑ), για εργασίες φανοποιού 1.770 ευρώ (συμπεριλαμβανομένου του ΦΠΑ), για εργασίες μηχανικού και ηλεκτρολόγου 590 ευρώ έκαστη (συμπεριλαμβανομένου του ΦΠΑ) και εργασίες βαφής 1.180 ευρώ (συμπεριλαμβανομένου του ΦΠΑ), ήτοι συνολικά ποσού 18.519,12 ευρώ. Το όχημα των εναγόντων της αγωγής αυτής, εργοστασίου κατασκευής OPEL, τύπου Vectra Elegance, 1.800 κυβικών, με ημερομηνία πρώτης κυκλοφορίας 31-1-2006, άξιζε κατά τη στιγμή του ατυχήματος 16.000 ευρώ. Συνεπώς, εάν ληφθεί υπόψη και επελθούσα μείωση της αγοραίας αξίας του ποσοστού 20% λόγω της υπόνοιας των υποψήφιων αγοραστών περί υπάρξεως κρυφών ελαττωμάτων παρά την επισκευή του, αβίαστα συνάγεται ότι το όχημα πρέπει να θεωρηθεί ως ολοσχερώς καταστραφέν κατά την οικονομική του όρου έννοια. Οι ενάγοντες ομολογούν ότι τα διασωθέντα μέρη του οχήματος άξιζαν 1.500 ευρώ, ποσό που αφαιρούν από την αξίωσή τους. Πρέπει, συνεπώς, να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι να καταβάλουν το υπόλοιπο, αφού προηγουμένως αφαιρεθεί το ποσοστό της συνυπαιτιότητας του οδηγού του (ήτοι 40%), ποσό 8.700 ευρώ, κατά το ποσοστό συνιδιοκτησίας εκάστου ενάγοντος. Τέλος, από την εις βάρος τους αδικοπραξία, υπέστησαν ηθική βλάβη για την οποία δικαιούνται χρηματική ικανοποίηση, την οποία το Δικαστήριο, προσδιορίζει στο ποσό των 800 ευρώ για τον πρώτο και των 400 ευρώ για τη δεύτερη, σταθμίζοντας τις συνθήκες του ατυχήματος, τον βαθμό του πταίσματος των οδηγών των συγκρουσθέντων οχημάτων, το είδος και την έκταση των ζημιών, τον ελαφρύ τραυματισμό του πρώτου ενάγοντος της υπό κρίση υπό στ. Γ` αγωγής καθώς και την κοινωνική θέση και την οικονομική κατάσταση των διαδίκων φυσικών προσώπων.

Κατ` ακολουθίαν των ανωτέρω πρέπει να γίνουν εν μέρει δεκτές ως βάσιμες και στην ουσία τους και οι τρεις αγωγές και αναφορικά με την υπό στ. Α` αγωγή να αναγνωριστεί η υποχρέωση των εναγομένων αυτής να καταβάλουν εις ολόκληρον έκαστος στην δεύτερη ενάγουσα: Α) για τον εαυτό της ατομικά το ποσό των 4.619,6 ευρώ, από το οποίο πρέπει να αφαιρεθεί ποσό 50 ευρώ που επιφυλάχθηκε να διεκδικήσει από το ποινικό Δικαστήριο, και Β) ως έχουσα τη γονική μέριμνα της τρίτης ενάγουσας και για λογαριασμό αυτής, το ποσό των 15.058,8 ευρώ, από το οποίο πρέπει να αφαιρεθεί ποσό 50 ευρώ που επιφυλάχθηκε να διεκδικήσει από το ποινικό Δικαστήριο, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής, αναφορικά με την υπό στ. Β` αγωγή, να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι αυτής να καταβάλουν στο ενάγον, αλληλέγγυα και εις ολόκληρον έκαστος, το ποσό των 12.963,1 ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής και αναφορικά με την υπό στ. Γ αγωγή, να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι αυτής, οι μεν πρώτη και δεύτερη κατά το ποσοστό της κληρονομικής τους μερίδας η δε τρίτη αλληλεγγύως και εις ολόκληρον με αυτές να καταβάλουν στον πρώτο ενάγοντα αυτής το ποσό των 5.150 ευρώ και στη δεύτερη ενάγουσα το ποσό των 4.750 ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής. Οσον αφορά στα αιτήματα των εναγόντων της δεύτερης και τρίτης αγωγής για κήρυξη της απόφασης προσωρινά εκτελεστής πρέπει ν` απορριφθούν, καθόσον το Δικαστήριο δεν κρίνει ότι συντρέχουν εξαιρετικοί λόγοι προς τούτο, ενώ όσον αφορά το αίτημα του ενάγοντος της δεύτερης αγωγής για προσωποκρατηση των εναγομένων αυτής, πρέπει επίσης να απορριφθεί, αφού δεν συντρέχει περίπτωση αυτού του μέσου εκτελέσεως, δεδομένου ότι δεν αποδείχθηκε κάποιος λόγος που να δικαιολογεί την παραδοχή του, ούτε αμφισβητείται η φερεγγυότητα των εναγομένων. Τέλος, οι εναγόμενοι εκάστης αγωγής, πρέπει να καταδικαστούν στην πληρωμή μέρους των δικαστικών εξόδων των αντίστοιχων εναγόντων, ανάλογα με την έκταση της ήττας τους, ως ειδικότερα ορίζεται στο διατακτικό (αρ. 178 ΚΠολΔ).

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ: ΣΥΝΕΚΔΙΚΑΖΕΙ τις υπ` αρ. έκθεσης κατάθεσης 3060ΔΙΑΤ81/14-10-2010, 46ΑΥΤ2/7-1-2011 και 461ΑΥΤ8/17-2-2012 αγωγές κατ` αντιμωλία των διαδίκων. Α) ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει την υπ` αρ. έκθεσης κατάθεσης 3060ΔΙΑΤ81/14-10-2010 αγωγή. ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ την υποχρέωση των εναγομένων αυτής, να καταβάλουν εις ολόκληρον έκαστος στην δεύτερη ενάγουσα, .............. χήρα .............., το γένος ..............: Α) για τον εαυτό της ατομικά το ποσό των τεσσάρων χιλιάδων πεντακοσίων εξήντα εννιά ευρώ και έξι λεπτών (4.569,6 €) και Β) ως έχουσα τη γονική μέριμνα της τρίτης ενάγουσας, .............., και για λογαριασμό αυτής, το ποσό των δεκαπέντε χιλιάδων οκτώ ευρώ και οκτώ λεπτών (15.008,8 €), με το νόμιμο τόκο από την επομένη της επίδοσης της αγωγής. ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ τους εναγόμενους στην πληρωμή μέρους των δικαστικών εξόδων των εναγουσών, τα οποία ορίζει στο ποσό των επτακοσίων εξήντα ευρώ (760 €). Β) ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει την υπ` αρ. έκθεσης κατάθεσης 46ΑΥΤ2/7-1-2011 αγωγή. ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ τους εναγόμενους αυτής, να καταβάλουν εις ολόκληρον έκαστος στο ενάγον, Ιδρυμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων, το ποσό των δώδεκα χιλιάδων εννιακοσίων εξήντα τριών ευρώ και ενός λεπτού (12.963,1 €), με το νόμιμο τόκο από την επομένη της επίδοσης της αγωγής. ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ τους εναγόμενους στην πληρωμή μέρους των δικαστικών εξόδων του ενάγοντος, τα οποία ορίζει στο ποσό των τετρακοσίων πενήντα ευρώ (450 €). Γ) ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει την υπ` αρ. έκθεσης κατάθεσης 461ΑΥΤ8/17-2-2012 αγωγή. ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ τους εναγόμενους αυτής, οι μεν πρώτη και δεύτερη κατά το ποσοστό της κληρονομικής τους μερίδας, ήτοι 25% και 75%,αντίστοιχα, η δε τρίτη αλληλεγγύως και εις ολόκληρον με αυτές, να καταβάλουν στον πρώτο ενάγοντα αυτής, .............., το ποσό των πέντε χιλιάδων εκατόν πενήντα ευρώ (5.150 €) και στη δεύτερη ενάγουσα, .............., το ποσό των τεσσάρων χιλιάδων επτακοσίων πενήντα ευρώ (4.750 €), με το νόμιμο τόκο από την επομένη της επίδοσης της αγωγής. ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ τους εναγόμενους στην πληρωμή μέρους των δικαστικών εξόδων των ναγόντων, τα οποία ορίζει στο ποσό των τριακοσίων εβδομήντα ευρώ (370 €).

πηγή: lawdb.intrasoftnet.com/nomos

Δημήτριος Χ. Καραγιάννης και Συνεργάτες, Δικηγορικό Γραφείο, Θεσσαλονίκη - Αθήνα.