Δημόσια εκτέλεση μουσικής (Ειρηνοδικιείο Αθηνών - αριθμός απόφασης 2780/2010)
Δεν συνιστά δημόσια εκτέλεση μουσικής η ύπαρξη ραδιοκασετόφωνου σε ράφι μη ορατό από πελάτες δίπλα σε πάγκο όπου βρίσκεται η ταμειακή μηχανή σε μικρής έκτασης κατάστημα εμπορίας δερμάτινων ειδών όπου δεν υπάρχει μεγαφωνική εγκατάσταση αναμετάδοσης μουσικής. [...] Στην υπό κρίση αγωγή τους οι ενάγοντες εκθέτουν ότι έχουν αποκλειστικά τη συλλογική διαχείριση και προστασία των περιουσιακών δικαιωμάτων των μουσικών, τραγουδιστών και παραγωγών υλικών φορέων ήχου, ελλήνων και ξένων, σε ολόκληρη την Ελληνική Επικράτεια και ότι η εναγόμενη, αν και μεταδίδει ελληνικό και αλλοδαπό μουσικό ρεπερτόριο σε δημόσια εκτέλεση στο κατάστημά της, σε καθημερινή βάση, με τη χρήση υλικών φορέων ήχου, αρνείται να συμφωνήσει και να καταβάλλει τις σχετικές αμοιβές που έχουν καθορίσει με το δημοσιευμένο αμοιβολόγιό τους. Με βάση τα παραπάνω ζητούν να καθορισθεί το ύψος της εύλογης και ενιαίας αμοιβής τους για το έτος 2007 σε 100 ευρώ, πλέον ΦΠΑ, επιμεριζόμενο κατά τα αναφερόμενα στην αγωγή ποσοστά, μεταξύ των παραγωγών, μουσικών και τραγουδιστών να υποχρεωθεί η εναγόμενη να τους καταβάλλει το παραπάνω ποσό των 100 ευρώ πλέον ΦΠΑ με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της εξωδίκου όχλησης άλλως από την επίδοση της σχετικής αίτησης ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών περί προσωρινού καθορισμού της εύλογης αμοιβής άλλως από την επίδοση σ’ αυτή της απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών άλλως από την επίδοση της κρινόμενης αγωγής. Να υποχρεωθεί η εναγόμενη να τους προσκομίσει τους καταλόγους με τους τίτλους του ρεπερτορίου που χρησιμοποίησε κατά την ως άνω χρονική περίοδο προκειμένου να προβούν στη διανομή των αμοιβών στους δικαιούχους και σε περίπτωση παράβασης της υποχρέωσης αυτής να καταδικασθεί η εναγόμενη σε χρηματική ποινή 1.000 ευρώ για κάθε παράβαση. Να καθορισθεί ως εύλογη αμοιβή της κάθε κατηγορίας που εκπροσωπείται από τους ενάγοντες σε ποσοστό 50% για τους παραγωγούς 25% για τους μουσικούς και 25% για τους τραγουδιστές και τέλος να καταδικασθεί η εναγόμενη στην καταβολή των δικαστικών τους εξόδων. Με τέτοιο περιεχόμενο και αιτήματα η υπό κρίση αγωγή παραδεκτά και αρμόδια καθύλην και κατά τόπο (άρθρα 14 παρ. 1α και 22 του ΚΠολΔ) φέρεται για συζήτηση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου κατά τις διατάξεις των μικροδιαφορών. Είναι νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 1, 2, 3, 4, 46, 47, 49, 54, 55, 56, 67 του Ν 2121/1993 , 2, 3, 4, 5, 7, 12 του Ν 2054/1992 , 340, 341, 343, 345, 346 του ΑΚ και 176 του ΚΠολΔ. Μη νόμιμο όμως και συνεπώς απορριπτέο είναι το αίτημα να κηρυχθεί η παρούσα προσωρινά εκτελεστή γιατί οι, κατά τις ειδικές διατάξεις των μικροδιαφορών, εκδιδόμενες αποφάσεις οι οποίες είναι ανέκκλητες κατ’ άρθρο 512 ΚΠολΔ, και αν υπόκεινται σε ανακοπή ερημοδικίας, αποτελούν τίτλο εκτελεστό. Πρέπει επομένως η αγωγή να ερευνηθεί περαιτέρω και κατά την ουσιαστική της βασιμότητα, δεδομένου ότι έχει καταβληθεί το απαιτούμενο για το αντικείμενό της τέλος δικαστικού ενσήμου με τις ανάλογες προσαυξήσεις υπέρ τρίτων (...). Από την ανωμοτί κατάθεση της εναγόμενης που δόθηκε στο ακροατήριο και περιέχεται στα με ίδιο αριθμό πρακτικά της παρούσας, τα έγγραφα που οι διάδικοι νόμιμα επικαλούνται και προσκομίζουν και όσα ανέφεραν προφορικά και γραπτά οι πληρεξούσιοι δικηγόροι αυτών, αποδείχθηκαν τα παρακάτω πραγματικά περιστατικά. Οι ενάγοντες αστικοί και μη κερδοσκοπικοί συνεταιρισμοί περιορισμένης ευθύνης είναι τρεις οργανισμοί συλλογικής διαχείρισης και προστασίας συγγενικών δικαιωμάτων, που έχουν συσταθεί και λειτουργούν σύμφωνα με τα άρθρα 54 επ. του Ν 2121/1993 περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Σ’ αυτούς έχουν ανατεθεί από τα μέλη τους, που είναι αντίστοιχα μουσικοί, τραγουδιστές και παραγωγοί υλικών φορέων ήχου ή ήχου και εικόνας η διαχείριση και προστασία των περιουσιακών συγγενικών δικαιωμάτων τους για το σύνολο του ρεπερτορίου τους. Η έγκριση και η λειτουργία εκάστου ενάγοντος χορηγήθηκε κατά σειρά με τις νόμιμα δημοσιευμένες στο ΦΕΚ υπ’ αριθμ. ....../1997 αποφάσεις του Υπουργείου Πολιτισμού, ο οποίος και ελέγχει σύμφωνα με τις παρ. 4 και 5 του άρθρου 54 του άνω νόμου, την αντιπροσωπευτικότητά τους με βάση το ρεπερτόριο που διαχειρίζονται και τους καλλιτέχνες που καλύπτουν. Η αντιπροσωπευτικότητα των εναγόντων έχει κριθεί και από τον Οργανισμό Πνευματικής ιδιοκτησίας. Συνέπεια των παραπάνω είναι ότι τεκμαίρεται πως οι ενάγοντες νομιμοποιούνται να ενεργήσουν δικαστικά για τη διαχείριση και προστασία των συγγενικών δικαιωμάτων των άνω δικαιούχων μελών τους. Εξάλλου οι ενάγοντες με την ιδιότητά τους αυτή έχουν ήδη καταρτίσει συμβάσεις με πλήθος χρηστών για την εύλογη αμοιβή των μελών τους και έχουν προβεί σε κάθε επιβαλλόμενη εξώδικη και δικαστική ενέργεια για τη νόμιμη προστασία των δικαιωμάτων τους, οπότε και έχει εκδοθεί ικανός αριθμός δικαστικών αποφάσεων που αναγνωρίζουν τη νομιμοποίησή τους. Επιπρόσθετα οι ενάγοντες ως μόνοι αντιπροσωπευτικοί στην ελληνική επικράτεια οργανισμοί συλλογικής διαχείρισης των άνω τριών κατηγοριών, έχουν συνάψει με αντίστοιχους αλλοδαπούς οργανισμούς συμβάσεις αμοιβαιότητας, με τις οποίες νομιμοποιούνται στη διαπραγμάτευση, είσπραξη, διεκδίκηση και διανομή της εύλογης αμοιβής που δικαιούνται και οι αλλοδαποί αντίστοιχοι δικαιούχοι (μουσικοί, τραγουδιστές και παραγωγοί) για τη χρήση του ρεπερτορίου τους στην ημεδαπή. Πέραν αυτών με το νόμο 2054/1992 κυρώθηκε και αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του εσωτερικού δικαίου η διεθνής σύμβαση της Ρώμης της 26.10.1961 «περί της προστασίας των ερμηνευτών ή εκτελεστών, καλλιτεχνών και των παραγωγών φωνογραφημάτων», η οποία α) εξομοιώνει τους αλλοδαπούς με τους ημεδαπούς δικαιούχους με την παραχώρηση της «εθνικής μεταχειρίσεως» β) παρέχει την «εθνική μεταχείριση» σε αλλοδαπούς ερμηνευτές ή εκτελεστές καλλιτέχνες και στους παραγωγούς φωνογραφημάτων, αν η πρώτη έκδοση ενός φωνογραφήματος έγινε μεν σε μη συμβαλλόμενο κράτος, το φωνογράφημα όμως το αργότερο εντός τριάντα ημερών από την πρώτη δημοσίευση, παρουσιάστηκε και δημοσιεύτηκε επίσης και σε ένα συμβαλλόμενο κράτος. Είναι δε γνωστό ότι όλα τα μουσικά έργα (ακόμη και τα προερχόμενα από χώρες που δεν έχουν κυρώσει την ανωτέρω σύμβαση της Ρώμης, ιδίως τα αμερικάνικα) εντός τριάντα ημερών από την πρώτη δημοσίευσή τους σύμφωνα με τα διδάγματα της κοινής πείρας σε σχέση με τις ανάγκες της αγοράς σε παγκόσμια κλίμακα και τη ραγδαία εξάπλωση των παλαιών και νέων μέσων επικοινωνίας, όπως διαδίκτυο κ.λπ., έχουν δημοσιευθεί και παρουσιαστεί στην Ευρώπη συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας. Οι ενάγοντες λοιπόν νομιμοποιούμενοι και για τους αλλοδαπούς δικαιούχους (μουσικούς, τραγουδιστές και παραγωγούς) βάσει των προεκτεθέντων, στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων τους, ήτοι της καταρτίσεως συμβάσεων με τους χρήστες των υλικών φορέων ήχου για δημόσια εκτέλεση, της εξασφάλισης της κατά νόμο ποσοστιαίας αμοιβής στους δικαιούχους, της εισπράξεως της εύλογης αμοιβής και της κατανομής των εισπραττομένων ποσών μεταξύ των δικαιούχων μελών τους για τη χρήση εντός της ελληνικής επικράτειας οποιουδήποτε υλικού φορέα που έχει νόμιμα παραχθεί και φέρει εγγεγραμμένες τις ερμηνείες ή εκτελέσεις των ερμηνευτών ή εκτελεστών, συμφώνησαν και συνέταξαν από κοινού αμοιβολόγιο. Ως προς τη χρήση μουσικού ρεπερτορίου με δημόσια εκτέλεση σε χώρους προέλευσης κοινού και ειδικότερα σε επιχειρήσεις, στις οποίες η μουσική είναι χρήσιμη (όπως καταστήματα, εστιατόρια, καφετέριες, καφενεία κ.λπ.) καθόρισαν, λαμβάνοντας κυρίως υπόψη το βαθμό συμβολής των δικαιούχων στα έσοδα των επιχειρήσεων αυτών, την ποσοστιαία αμοιβή τους ως ακολούθως (μεταξύ άλλων) ποσό κατ’ έτος 100 ευρώ για στεγασμένους χώρους με επιφάνεια έως 50 τ.μ. όπου η επιχείρηση λειτουργεί όλο το χρόνο. Το αμοιβολόγιο δε αυτό κατά τη νόμιμη υποχρέωσή τους (άρθρο 56 και 3 του 2121/1993) οι ενάγοντες γνωστοποίησαν στο Κοινό με δημοσίευσή του στις εφημερίδες «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ» (2.5.2003), «ΑΥΓΗ» (6.5.2003) και «ΓΕΝΙΚΗ ΔΗΜΟΠΡΑΣΙΩΝ» (2.5.2003). Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι η εναγόμενη εκμεταλλεύεται κατάστημα με τον διακριτικό τίτλο «T.» στο Αιγάλεω Αττικής, επί της οδού … αριθ. … στο οποίο διατηρεί επιχείρηση εμπορίας τσαντών και δερμάτινων ειδών. Το συγκεκριμένο κατάστημα είναι ισόγειο, έχει έκταση 30 τ.μ. και, παρά τους ισχυρισμούς των εναγόντων, δεν υπάρχει μεγαφωνική εγκατάσταση αναμετάδοσης μουσικού προγράμματος. Αντίθετα αποδείχθηκε ότι η εναγόμενη έχει τοποθετήσει ένα μικρό φορητό ραδιοκασετόφωνο σε ράφι το οποίο δεν είναι ορατό από τους πελάτες του καταστήματός της και δίπλα ακριβώς από τον πάγκο όπου βρίσκεται η ταμειακή μηχανή. Η ύπαρξη του ραδιοκασετόφωνου δεν πληροί τις προϋποθέσεις εκείνες που είναι αναγκαίες για τη δημόσια αναμετάδοση μουσικού προγράμματος καθώς δεν υπάρχει μεγαφωνική εγκατάσταση αναμεταδόσεως μουσικής σε ακρόαση των πελατών. Και ναι μεν η επιχείρηση της εναγόμενης εντάσσεται στην κατηγορία εκείνων των οποίων η μουσική είναι χρήσιμη και συνιστά παράγοντα προσέλκυσης και επαύξησης της πελατείας πλην όμως δεν κρίνεται από το δικαστήριο ότι η χρήση του μουσικού ρεπερτορίου από την εναγόμενη αποτελεί βασικό παράγοντα δημιουργίας ευχάριστου κλίματος μέσα στο κατάστημα και προσελκύσεως πελατείας και κατ’ επέκταση αυξήσεως των εσόδων της, αφού, όπως ήδη αναφέρθηκε, πρόκειται για ένα μικρής έκτασης κατάστημα εμπορίας δερμάτινων ειδών στο οποίο απασχολείται μόνο η εναγόμενη και όπου δεν υπάρχει μεγαφωνική εγκατάσταση αναμετάδοσης της μουσικής. [Απορρίπτει την αγωγή.]
πηγή: nbonline.gr
Δημήτριος Χ. Καραγιάννης, δικηγόρος, Θεσσαλονίκη - Αθήνα.