Αναγνώριση εκτελεστότητας αλλοδαπής διαιτητικής απόφασης. Προϋποθέσεις και προδικασία (Μονομελές Πρωτοδικείο Θηβών, αριθμός απόφασης 160/2010)
Περίληψη: Εκουσία δικαιοδοσία. Αναγνώριση εκτελεστότητας αλλοδαπής διαιτητικής απόφασης. Προϋποθέσεις άρνησης των Ελληνικών Δικαστηρίων. Προδικασία. Αρμοδιότητα. Εφαρμοστέο Δίκαιο. Απαιτείται η προσκόμιση της αλλοδαπής απόφασης και της σύμβασης διαιτησίας σε επίσημα αντίγραφα και μετάφραση κατά την συζήτηση της υποθέσεως. Δεν απαιτείται η προηγούμενη επίδοση της απόφασης. Αίτηση περί κηρύξεως ως εκτελεστής αποφάσεως διαιτητικού δικαστηρίου της Ουκρανίας με την οποία υποχρεώθηκε η καθής να καταβάλλει στην αιτούσα 120 χιλ. ευρώ τίμημα από πώληση εμπορευμάτων και 70 χιλ. ως ποινική ρήτρα. Δεν αντιβαίνει στην δημόσια τάξη η επιδίκαση της άνω ποινικής ρήτρας. Αρμόδιο το Μονομελές Πρωτοδικείο του τόπου που το νπ έχει την πραγματική του έδρα και όχι την καταστατική. Εφαρμοστέα η Σύμβαση της Νέας Υόρκης της 10-6- 1958. Δεκτή η αίτηση.
[...] Επειδή, με την υπό κρίση αίτησή της η αιτούσα εταιρία, που εδρεύει στο Κίεβο Ουκρανίας, ζητεί να κηρυχθεί εκτελεστή στην Ελλάδα η από 10 Δεκεμβρίου 2009 διαιτητική απόφαση του Διεθνούς Εμπορικού Διαιτητικού Δικαστηρίου του- Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου της Ουκρανίας, με την οποία υποχρεώθηκε η καθ` ης η αίτηση ανώνυμη εταιρία, που εδρεύει στο .... χιλιόμετρο της οδού...................., να καταβάλει στην αιτούσα το συνολικό ποσό των 206.655,47 ευρώ, και ειδικώς α) ποσό 120.000 ευρώ ως οφειλόμενο τίμημα πωλήσεως εμπορευμάτων, β) ποσό 79.015 ευρώ ως καταπεσούσα ποινική ρήτρα που συμφωνήθηκε για την περίπτωση της μη έγκαιρης εκπλήρωσης του οφειλομένου τιμήματος, και γ) ποσά 7.640,47 ευρώ για έξοδα της διαιτησίας. Η αίτηση αυτή εισάγεται προς εκδίκαση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου κατά την διαδικασία της εκουσίας δικαιοδοσίας, όπως ορίζεται με το εδάφιο β` της παραγράφου 1 του άρθρου 905 Κ.Πολ.Δ. που έχει εφαρμογή κατ` άρθρο 906 ιδίου Κώδικα και στην περίπτωση κήρυξης εκτελεστής στη Χώρα αλλοδαπής διαιτητικής αποφάσεως. Προτού όμως προχωρήσει στην ουσιαστική έρευνα της υποθέσεως πρέπει το Δικαστήριο να εξετάσει αφενός μεν την κατά τόπον αρμοδιότητά του, αφετέρου δε το παραδεκτό αυτής ενόψει και των υπό της καθ` ης υποβαλλομένων σχετικών ενστάσεων. Επειδή, από τις συνδυασμένες διατάξεις των άρθρων 905 παρ. 1 εδ. β`, 906, 22 και 25 παρ. 2 Κ.Πολ.Δ. συνάγεται ότι αρμόδιο κατά τόπον δικαστήριο για την κήρυξη εκτελεστής στην Ελλάδα αλλοδαπής διαιτητικής αποφάσεως, που έχει εκδοθεί σε βάρος νομικού προσώπου ιδιωτικού δικαίου, είναι το μονομελές πρωτοδικείο της περιφέρειας όπου έχει την έδρα του, η οποία ορίζεται στο καταστατικό τους.
Για το ζήτημα της αρμοδιότητας αυτής δεν είναι καθοριστική η έδρα που τυπικά αναγράφεται στο καταστατικό, αλλά η πραγματική έδρα που συμπίπτει με τον τόπο όπου λειτουργεί η διοίκηση του νομικού προσώπου, και προκειμένου περί ανωνύμου εταιρίας, που κατά νόμον είναι εμπορική, ο τόπος όπου ασκείται από την διοίκησή της, η εμπορία και η διενέργεια των εμπορικών συναλλαγών της (βλ. σχετ. Ολομ. Α.Π. 2/1999 Ελλ. Δ/νη 1999. 271, Κεραμέα-Κονδύλη-Νίκα Ερμ. Κ.Πολ.Δ. υπό το άρθρο 25 αριθμ. 3, Β. Βαθρακοκοίλη, Ερμ. Κ.Πολ.Δ. υπό το άρθρο 25 αριθμ. 9). Στην προκειμένη περίπτωση από την κατάθεση του ενόρκως εξετασθέντος μάρτυρος της καθ` ης, που περιέχεται στα ταυτάριθμα με την παρούσα πρακτικά συνεδριάσεως του Δικαστηρίου τούτου, δεόντως εκτιμωμένης κατά τον λόγο γνώσεως και μέτρο αξιοπιστίας του και από όλα τα επικαλούμενα και προσκομιζόμενα από τους διαδίκους έγγραφα, αποδείχθηκε ότι, ναι μεν, όπως προκύπτει από το προσκομιζόμενο υπ` αριθμ. 7337/25-6-2004 Φ.Ε.Κ. τ. Α.Ε.- Ε.Π.Ε., ως νέα διεύθυνση της έδρας της καθ` ης ανώνυμης εταιρίας καταχωρήθηκε νομοτύπως στο Μητρώο Ανωνύμων Εταιριών του Υπουργείου Ανάπτυξης η οδός ............αριθμ. ..στην πλατεία Συντάγματος Αθήνας, όμως η έδρα αυτή τυπικά αναγράφεται, διότι η πραγματική έδρα αυτής όπου το διοικητικό συμβούλιο ασκεί την εν γένει διοίκηση και διενεργεί τις εμπορικές της συναλλαγές είναι ο τόπος στο .... χιλιόμετρο της οδού Σχηματαρίου-Οινόης στη Βοιωτία, όπου βρίσκεται το εργοστάσιο και οι αποθήκες αυτής και όπου λαμβάνονται οι αποφάσεις της διοίκησης της για όλες τις εμπορικές συναλλαγές, μεταξύ των οποίων είναι και η ένδικη συναλλαγή μεταξύ των διαδίκων, εκ της οποίας προέκυψε η διαφορά για την οποία εκδόθηκε η κρίσιμη αλλοδαπή διαιτητική απόφαση. Επομένως, με βάση την πραγματική έδρα της καθ` ης πού βρίσκεται στην περιφέρεια του Δικαστηρίου τούτου, αρμοδίως κατά τόπον εισάγεται προς εκδίκαση ενώπιον του η υπό κρίση αίτηση, η δε περί του αντιθέτου ένσταση της καθ` ης είναι απορριπτέα ως αβάσιμη.
Επειδή, κατά την κρατούσα στη νομολογία και θεωρία άποψη από τις διατάξεις των άρθρων 905 παρ. 1 και 906 Κ.Πολ.Δ., που επιφυλάσσουν ρητά αυτό που ορίζουν διεθνείς συμβάσεις, συνάγεται ότι, εφόσον υπάρχει σχετική διεθνής σύμβαση που προβλέπει την διαδικασία κήρυξης εκτελεστής στη Χώρα αλλοδαπής διαιτητικής απόφασης, τότε οι διατάξεις αυτής δυνάμει του άρθρου 28 του Συντάγματος υπερισχύουν των άρθρων 903, 905 και 906 Κ.Πολ,Δ. (Ολομ. Α.Π. 8/1997 Ελλ. Δ/τη 1997.764). Ετσι, στην προκειμένη υπόθεση, εφαρμογή έχουν οι διατάξεις της Σύμβασης Νέα Υόρκης της 10-6-1958 «περί αναγνωρίσεως και εκτελέσεως αλλοδαπών διαιτητικών αποφάσεων», που κυρώθηκε με το Ν.Δ. 4220/1961 υπό τους περιορισμούς της αμοιβαιότητας και της εμπορικότητας της διαφοράς (άρθρο 2) και διατηρήθηκε σε ισχύ και μετά την εισαγωγή του Κωδικός Πολιτικής Δικονομίας (άρθρο 2 Εισ. Ν. Κ.Πολ.Δ.) και αποτελεί από της κυρώσεώς της εσωτερικό δίκαιο. Κατά τα άρθρα 3 και αυτής για την αναγνώριση και κήρυξη εκτελεστής αλλοδαπής διαιτητικής "αποφάσεως τηρείται η διαδικασία της πολιτείας στην οποία επιζητείται η εκτέλεση και απαιτείται εκείνος που επιζητά την αναγνώριση ή την εκτέλεση να προσκομίσει ταυτόχρονα με την αίτηση περί αναγνωρίσεως ή κηρύξεως της εκτελεστότητας το πρωτότυπο της απόφασης και της συμβάσεως της διαιτησίας ή κανονικά θεωρημένα αντίγραφα αυτών, αν δε η απόφαση ι) η περί διαιτησίας συμφωνία δεν είναι συντεταγμένη στην επίσημη γλώσσα της χώρας, στην οποία ζητείται η αναγνώριση ή η κήρυξη της εκτελεστότητας πρέπει να προσκομίσει επίσημη μετάφραση των εγγράφων αυτών στη γλώσσα της χώρας της εκτελεστότητας. Κατά το εδάφιο β` της παραγράφου 1 του άρθρου 905 Κ.Πολ.Δ., που εφαρμόζεται εδώ κατ` άρθρο 906 ιδίου Κώδικα, το μονομελές Πρωτοδικείο δικάζει κατά την διαδικασία των άρθρων 740 έως 781 Κ.Πολ.Δ., δηλαδή κατά την διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας.
Από τις διατάξεις των άρθρων 741, 111, 744, 745, 747, 748, 751, 755 και 759 Κ.Πολ.Δ., οι οποίες ρυθμίζουν ιδίως την εν γένει διαδικασία, προπαρασκευαστική και επ` ακροατηρίου, ασκήσεως και συζητήσεως αιτήσεως εκδικαζομένης κατά την διαδικασία εκούσιας δικαιοδοσίας, προκύπτει ότι μόνες προϋποθέσεις για να εισαχθεί στο δικαστήριο τέτοια αίτηση, ώστε να έχει τηρηθεί η απαιτούμενη κατά νόμο προδικασία, είναι η κατάθεση της αίτησης, περιέχουσας τα στοιχεία που ορίζει το άρθρο 747 παρ. 2, στη γραμματεία του δικαστηρίου και η κοινοποίηση αυτής, στις περιπτώσεις που ορίζει ο νόμος (άρθρο 748 παρ. 2), στον εισαγγελέα πρωτοδικών του πρωτοδικείου και η κλήτευση κάθε τρίτου που έχει έννομο συμφέρον από τη δίκη στις περιπτώσεις που κρίνει ο δικαστής ότι πρέπει να διαταχθεί η κλήτευσή του (άρθρο 748 παρ. 3 ΚΠολΔ). Τα σχετικά έγγραφα που θα χρησιμοποιήσει ο αιτών και κάθε διάδικος στη δίκη αυτή προσάγονται από αυτούς κατά τη συζήτηση της υπόθεσης. Από το συνδυασμό των διατάξεων των ως άνω άρθρων 3 και 4 της Σύμβασης της Νέας Υόρκης (Ν.Δ. 4220/1961) και των ως άνω άρθρων του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, συνάγεται ότι η αληθής έννοια των διατάξεων των άρθρων 3 και 4 της Διεθνούς ως άνω Συμβάσεως είναι ότι εκείνος που ζητεί την κήρυξη εκτελεστής αλλοδαπής διαιτητικής αποφάσεως υποχρεούται και αρκεί να προσκομίσει κατά τη συζήτηση στο ακροατήριο την σχετική απόφαση και τη σύμβαση διαιτησίας, είτε σε πρωτότυπο είτε σε αντίγραφο επίσημο στην επίσημη γλώσσα της Ελλάδος, χωρίς να απαιτείται και να έχει καταθέσει αυτά στη γραμματεία του δικαστηρίου κατά την άσκηση της σχετικής αίτησης. Επομένως, η ένσταση της καθ` ης, ότι η άσκηση της υπό κρίση αίτησης είναι απαράδεκτη, ελλείψει προδικασίας, για τον λόγο ότι κατά την κατάθεση στην γραμματεία του Δικαστηρίου τούτου της αίτησης δεν κατατέθηκαν η ένδικη αλλοδαπή απόφαση και η σχετική σύμβαση διαιτησίας, είναι απορριπτέα ως μη νόμιμη. Επειδή, από τις διατάξεις των άρθρων 903, 905 και 906 Κ.Πολ..Δ., καθώς και από αυτές των άρθρων 3, 4, 5 και 7 της Συμβάσεως της Νέας Υόρκης δεν απαιτείται ως προϋπόθεση για την κήρυξη εκτελεστης αλλοδαπής διαιτητικής αποφάσεως η κοινοποίηση αυτής (βλ. σχετ. Α.Π. 149/1986 Ελλ. Δ/νη 27.495).
Επομένως, η προβαλλομένη από την καθ` ης ένσταση για απαράδεκτο της υπό κρίση αίτησης για τον λόγο ότι προ της ασκήσεώς της δεν επιδόθηκε σ` αυτήν αντίγραφο της ένδικης διαιτητικής αποφάσεως σε επίσημη μετάφραση είναι απορριπτέα ως μη νόμιμη, η δε επικαλούμενη διάταξη του άρθρου 5 παρ. 3 του Ν. 1334/1983 που κύρωσε την από 15-11-1965 Σύμβαση της Χάγης είναι άσχετη με το παραδεκτό της υπό κρίση αιτήσεως. Επειδή, κατά τα λοιπά η κρινόμενη αίτηση είναι νόμιμη στηριζομένη κυρίως στις διατάξεις του Ν.Δ. 4220/1961 «περί κυρώσεως της εν Νέας Υόρκη από 10-6- 1958 υπογραφείσης συμβάσεως περί αναγνωρίσεως και εκτελέσεως αλλοδαπών διαιτητικών αποφάσεων». Ειδικότερα, από τις διατάξεις των άρθρων 3 και 4 αυτής συνάγεται ότι για την αναγνώριση και κήρυξη της εκτελεστότητας της αλλοδαπής διαιτητικής αποφάσεως αρκεί ο ενδιαφερόμενος να επικαλεσθεί και να προσκομίσει στο δικαστήριο μόνον τα έγγραφα που αναφέρονται στο άρθρο 4 της Συμβάσεως, δηλαδή την αλλοδαπή απόφαση, είτε σε πρωτότυπο είτε σε επίσημο αντίγραφο με μετάφραση στην επίσημη γλώσσα της Ελλάδος, καθώς και την σύμβαση διαιτησίας κατά τον ίδιο παραπάνω τρόπο, αφού τα έγγραφα αυτά δύνανται κατ` αρχήν να αποδείξουν την αναγνώριση και κήρυξη της εκτελεστότητας της αποφάσεως. Ομως, κατά το άρθρο 5 παρ. 2 της Σύμβασης το δικαστήριο της Ελληνικής Πολιτείας, στην οποία γίνεται επίκληση της αποφάσεως, μπορεί να αρνηθεί την αναγνώριση και την εκτέλεση αυτής, αν σύμφωνα με το Ελληνικό Δίκαιο το αντικείμενο της διαφοράς είναι ανεπίδεκτο διαιτητικής ρυθμίσεως, ή αν η αναγνώριση ή η εκτέλεση αυτής θα απέβαινε αντίθετη στη δημόσια τάξη της Ελληνικής Πολιτείας. Ως δημόσια νοείται η υπό το άρθρο 33 Α.Κ. προβλεπομένη διεθνής δημόσια τάξη, προς την οποία υπάρχει αντίθεση όταν εξαιτίας του περιεχομένου της αλλοδαπής απόφασης η εκτέλεση της θα προσέκρουε σε θεμελιώδεις πολιτειακές, ηθικές, κοινωνικές, δικαϊκές ή οικονομικές αντιλήψεις που κρατούν στην Ελλάδα και θα δημιουργείτο κίνδυνος να διαταραχθεί ο έννομος ρυθμός που κρατεί στη Χώρα (Ολομ. Α.Π. 17/1999). Στην προκειμένη περίπτωση κατά την συζήτηση στο ακροατήριο προσκομίσθηκαν από την αιτούσα α) η από 10 Δεκεμβρίου 2009 ένδικη διαιτητική απόφαση και β) η από 5-11-2008 υπό στοιχ,. 0511-C ένδικη σύμβαση, αμφότερες σε επίσημο αντίγραφο και σε επίσημη μετάφραση στην ελληνική γλώσσα. Επομένως, πρέπει να εξετασθεί περαιτέρω η υπόθεση για την ουσιαστική βασιμότητα της υπό κρίση αιτήσεως.
Επειδή, από το παραπάνω αποδεικτικό υλικό που με επίκληση προσκομίσθηκε από τους διαδίκους, όπως εκτέθηκε σε προηγούμενη σκέψη της παρούσας, ήτοι από την κατάθεση του ενόρκως εξετασθέντος μάρτυρος της καθ` ης και από όλα τα προσκομιζόμενα έγγραφα, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα : Η αιτούσα αλλοδαπή εταιρία περιορισμένης ευθύνης που εδρεύει στο Κίεβο της Ουκρανίας, η δε καθ` ης είναι ημεδαπή ανώνυμη εταιρία που εδρεύει τυπικά στη Αθήνα αλλά με πραγματική έδρα στο ...χιλιόμετρο της οδού ............... στη Βοιωτία, όπου βρίσκεται και λειτουργεί το εργοστάσιο της και στο οποίο γίνονται από τη διοίκηση της όλες οι εμπορικές της συναλλαγές. Δυνάμει συμβάσεως που καταρτίσθηκε εγγράφως την 5-11-2008 η αιτούσα ανέλαβε την υποχρέωση να προμηθεύσει την καθ` ης με εμπόρευμα και ειδικότερα ποσότητα ψίχας καρυδιών 80.000 χιλιόγραμμων αντί συνολικού συμφωνημένου τιμήματος 317.000 ευρώ. Η αιτούσα πωλήτρια παρέδωσε διαδοχικώς την ως άνω ποσότητα στην αγοράστρια καθ` ης στον τόπο του ως άνω εργοστασίου της στις 25-11-2008, 5-12-2008, 25- 12-2008 και 26-1-2009. Κατά τον όρο 8 της σύμβασης αυτής συμφωνήθηκε ότι οποιαδήποτε διαφορά που προκύψει από τη σύμβαση θα επιλύεται στο Διεθνές Εμπορικό Διαιτητικό Δικαστηριο του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου της Ουκρανίας, καθώς και ότι η σύμβαση θα διέπεται από το δίκαιο της Ουκρανίας. Η σύμβαση αποδεικνύεται με την προσκομιζόμενη σε επίσημη μετάφραση υπό στοιχ. No 0511-C από 5 Νοεμβρίου 2008 φέρουσα τις μη αμφισβητούμενες υπογραφές των εκπροσώπων των διαδίκων. Η καθ` ης όφειλε να καταβάλει το τίμημα κατά την ημέρα παραλαβής κάθε ποσότητας εμπορεύματος. Λόγω μη εγκαίρου πληρωμής του όλου συνολικού τιμήματος, από το οποίο παρέμενε ανεξόφλητο ποσό 120.000 ευρώ, η αιτούσα την 3-6-2009 προσέφυγε στο ως άνω Διαιτητικό Δικαστηριο προς επίλυση της διαφοράς που συνίστατο α) στην μη εκπλήρωση εκ μέρους της καθ` ης οφειλέτιδος της υποχρέωσης της προς καταβολή του οφειλομένου ληξιπρόθεσμου τιμήματος 120.000 ευρώ και β) στην καταβολή του ποσό των 79.015 ευρώ λόγω καταπεσούσας συμφωνημένης ποινικής ρήτρας ύψους 0,5% της αξίας του εμπορεύματος για κάθε μία ημέρα καθυστερήσεως εξοφλήσεως του συμφωνημένου τιμήματος. Το ως άνω Διαιτητικό Δικαστήριο με την προσκομιζόμενη σε επίσημη μετάφραση από 10 Δεκεμβρίου 2009 απόφαση του επέλυσε οριστικά και τελεσίδικα την διαφορά μεταξύ των διαδίκων.
Ειδικότερα, δέχθηκε τα ακόλουθα : 1) Σύμφωνα με την σύμβαση πωλήσεως η αιτούσα πώλησε και παρέδωσε στην καθ` ης ποσότητα 80.000 χιλιόγραμμων καρυδόψυχας συνολικής συμφωνημένης αξίας 317.000 ευρώ. 2) Η καθ` ης είχε συμβατική υποχρέωση να εξοφλήσει το τίμημα την ημέρα παραλαβής του εμπορεύματος. 3) Η καθ` ης, μολονότι παρέλαβε όλη την ποσότητα του εμπορεύματος, πλήρωσε μόνον μέρος του τιμήματος. 4) Η πρόταση της καθ` ης οφειλέτριας να πληρώσει το υπόλοιπο τίμημα ποσού των 120.000 ευρώ με δύο επιταγές στο όνομα της αιτούσας ποσού 60.000 ευρώ η κάθε μία απορρίφθηκε με την σκέψη ότι τέτοιος τρόπος πληρωμής δεν προβλέπεται ούτε από τη σύμβαση πωλήσεως ούτε από το εφαρμοστέο, δίκαιο της Ουκρανίας. 5) Κατά τη σύμβαση πωλήσεως σε περίπτωση που καθυστερήσει η πληρωμή πέραν των δέκα (10) ημερών η καθ` ης υποχρεούται να πληρώσει ως ποινική ρήτρα ύψους 0,5% της αξίας του παραδοθέντος εμπορεύματος για κάθε μία ημέρα καθυστέρησης. 6) Μέχρι της 3-6- 2009, που κατατέθηκε η «αγωγή» της αιτούσας στο Διαιτητικό Δικαστήριο, η καθ` ης οφειλέτρια είχε καθυστερήσει, α) για την ποσότητα εμπορεύματος αξίας 53.000 ευρώ που όφειλε να πληρώσει όχι αργότερα της 16-12-2008 επί 149 ημέρες (από 5/1 έως 3/6/2009) με αποτέλεσμα να ανέλθει η καταπεσούσα ποινική ρήτρα στο ποσό των 34.485 ευρώ (53.000 Χ 0,5% Χ 149 ημέρες), β) για την ποσότητα εμπορεύματος αξίας 67.000 ευρώ, που όφειλε να πληρώσει όχι αργότερα της 16-1-2009 επί 118 ημέρες με αποτέλεσμα να ανέλθει η συμφωνημένη καταπεσούσα ποινική ρήτρα στο ποσό των 39.530 ευρώ (67.000 Χ 0,5% Χ 118 ημέρες). Ετσι, το συνολικό ποσό της ποινικής ρήτρας λόγω μη έγκαιρης πληρωμής της κυρίας οφειλής (120.0(10 ευρώ) ανήλθε στο ποσό των 70.015 ευρώ. Με βάση τις παραδοχές αυτές, οι οποίες διαφεύγουν τον έλεγχο του ημεδαπού δικαστηρίου ως προς τη νομική και ουσιαστική τους ορθότητα που θα οδηγούσε, άλλως, σε ανεπίτρεπτη αναδίκαση της υποθέσεως, το Διαιτητικό Δικαστήριο υποχρέωσε την καθ` ης να καταβάλει στην αιτούσα α) ποσό 120.000 ευρώ για οφειλόμενο τίμημα και β) ποσό 79.015 ευρώ για καταπεσούσα συμβατική ποινική ρήτρα μη εγκαίρου πληρωμής της κυρίας οφειλής.
Η απόφαση του Διαιτητικού Δικαστηρίου με την οποία επιδικάσθηκε το ως άνω ποσό των 70.015 ευρώ ως ποινική ρήτρα δεν αντίκειται, στη δημόσια τάξη, δηλαδή η εκτέλεσή της κατά το ποσό αυτό στην Ελλάδα δεν προσκρούει σε θεμελιώδεις πολιτειακές, ηθικές, κοινωνικές, δικαϊκές ή οικονομικές αντιλήψεις που κρατούν στη Χώρα και ειδικότερα δεν προσκρούει στην εντόνως δημοσίας τάξης διάταξη του άρθρου 409 Α.Κ. που απαγορεύει συμφωνία για δυσαναλόγως μεγάλη-υπέρμετρη ποινική ρήτρα και επιτρέπει τη δικαστική μείωση στο «προσήκον μέτρον», αφού το Δικαστήριο τούτο λαμβάνοντας υπόψη στη συγκεκριμένη περίπτωση α) το αντικείμενο της όλης συμβάσεως, β) την συνεπή εκπλήρωση των υποχρεώσεων της αιτούσας πωλήτριας, γ) την υπαίτια μη εκπλήρωση των υποχρεώσεων της καθ` ης οφειλέτιδος και τον βαθμό της υπαιτιότητας της, δ) την εξακολούθηση της αρνήσεώς της να εκπληρώσει έστω και την κυρία οφειλή της, ε) τα οικονομικά συμφέροντα της δικαιούχου αιτούσας, κρίνει ότι η συμφωνηθείσα στη συγκεκριμένη συναλλαγή ποινική ρήτρα δεν είναι δυσανάλογα μεγάλη με την έννοια του άρθρου 409 Α.Κ., ούτε η άσκηση του δικαιώματος της αιτούσας να ζητήσει την εκπλήρωση της υποχρεώσεως της καθ` ης προς πληρωμή της καταπεσούσας συμφωνηθείσας ποινικής ρήτρας αυτής υπερβαίνει προφανώς τα όρια που επιβάλλουν η συναλλακτική ευθύτητα, τα χρηστά ήθη και ο κοινωνικός και οικονομικός σκοπός του δικαιώματος τούτου. Οι αντίθετοι ισχυρισμοί της καθ5 ης είναι απορριπτέοι ως αβάσιμοι. Κατά τα λοιπά η καθ` ης δεν επικαλείται ούτε αποδεικνύει, όπως βαρύνεται κατ` άρθρο 5 παρ. 1 Ν. 4220/1961, τους αναφερόμενους στο άρθρο αυτό λόγους μη αναγνωρίσεως και μη κηρύξεως της εκτελεστότητας της αλλοδαπής αυτης αποφάσεως (βλ. Εφ. Αθ. 2135/1987 ό.π.). Επομένως, πρέπει να γίνει δεκτή η υπό κρίση αίτηση και ως ουσιαστικά βάσιμη κατά τα οριζόμενα στο διατακτικό. Τα έξοδα της δίκης αυτής πρέπει να επιβληθούν σε βάρος της καθ` ης που είναι υπαίτια για την διεξαγωγή της προκειμένης δίκης (άρθρο 746 εδ. β` Κ.Πολ.Δ., άρθρο 3 Σύμβασης Νέας Υόρκης).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ:
Δέχεται την αίτηση.
Κηρύσσει εκτελεστή στην Ελλάδα την από 10 Δεκεμβρίου 2009 διαιτητική απόφαση του Διεθνούς Εμπορικού Διαιτητικού Δικαστηρίου του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου της Ουκρανίας που έχει εκδοθεί σχετικά με την υπό κρίση υπόθεση AC No 295 Γ/2009 ως προς όλες τις διατάξεις της.
Καταδικάζει την καθ` ης στη δικαστική δαπάνη της αιτούσας την οποία ορίζει στο ποσό των οκτακοσίων (800) ευρώ.
Καραγιάννης και Συνεργάτες, Δικηγορικό Γραφείο, Θεσσαλονίκη - Αθήνα
Δημήτριος Χ. Καραγιάννης, δικηγόρος