Πώς επιλύονται διοικητικά οι φορολογικές διαφορές

Στην παροχή οδηγιών σχετικά με τη διοικητική επίλυση φορολογικών διαφορών που παραπέμπονται στην Επιτροπή Διοικητικής Επίλυσης Φορολογικών Διαφορών προχώρησε το υπουργείο Οικονομικών. Σύμφωνα με την εγκύκλιο έργο της Επιτροπής Διοικητικής Επίλυσης Φορολογικών Διαφορών είναι η διοικητική επίλυση των μετά από έλεγχο αμφισβητούμενων φορολογικών διαφορών σε κάθε φορολογικό αντικείμενο. Ειδικότερα, με τις ως άνω διατάξεις καθορίζεται ότι η Επιτροπή επιλαμβάνεται του έργου της, εφόσον η αμφισβητούμενη από τον υπόχρεο διαφορά του κύριου φόρου, τέλους, εισφοράς ή προστίμου, υπερβαίνει το ποσό των 50.000 ευρώ.

Συνεπώς, η Επιτροπή επιλαμβάνεται, ως αρμόδιο όργανο, της διοικητικής επίλυσης των μετά από έλεγχο φορολογικών διαφορών σε κάθε φορολογικό αντικείμενο, κατόπιν αίτησης του υπόχρεου, εφόσον συντρέχουν οι ακόλουθες προϋποθέσεις:

-Ο υπόχρεος σε βάρος του οποίου εκδόθηκε καταλογιστική πράξη για παράβαση της φορολογικής εν γένει νομοθεσίας, αμφισβητεί την ορθότητά της ως προς τον κύριο φόρο, τέλος, εισφορά, ή ως προς τον καταλογισμό παράβασης ή προστίμου.

-Η αμφισβητούμενη από τον υπόχρεο διαφορά του κύριου φόρου, τέλους, εισφοράς ή προστίμου, υπερβαίνει το ποσό των 50.000 ευρώ.

Στις περιπτώσεις δε που η αμφισβητούμενη από τον υπόχρεο διαφορά του κύριου φόρου, τέλους, εισφοράς ή προστίμου, υπερβαίνει το ποσό των 300.000 ευρώ, η Επιτροπή Διοικητικής Επίλυσης Φορολογικών Διαφορών καθίσταται αποκλειστικά αρμόδια για τη διοικητική επίλυση της διαφοράς. Όσον αφορά στον ΦΠΑ, στον αμφισβητούμενο κατά τα ως άνω φόρο περιλαμβάνεται και η μείωση πιστωτικού υπολοίπου.

Από τα ανωτέρω συνάγεται ότι στις περιπτώσεις που δεν αμφισβητείται εκ μέρους του υπόχρεου η ορθότητα της καταλογιστικής πράξης ως προς τον κύριο φόρο, τέλος, εισφορά ή ως προς τον καταλογισμό της παράβασης ή του προστίμου, ή στις περιπτώσεις που αμφισβητείται μεν εκ μέρους του υπόχρεου η ορθότητα της καταλογιστικής πράξης ως προς τον κύριο φόρο, τέλος, εισφορά ή ως προς τον καταλογισμό της παράβασης ή του προστίμου, πλην όμως η κατά τα ως άνω αμφισβητούμενη διαφορά δεν υπερβαίνει το ποσό των 50.000 ευρώ, αρμόδιο για τη διοικητική επίλυση της φορολογικής διαφοράς παραμένει το κατά περίπτωση υφιστάμενο όργανο.

Διευκρινίζεται εν προκειμένω ότι, σε περίπτωση που η κατά τα ως άνω αμφισβητούμενη φορολογική διαφορά υπερβαίνει τις 50.000 ευρώ και μέχρι 300.000 ευρώ, εναπόκειται στη διακριτική ευχέρεια του φορολογούμενου να ζητήσει τη διοικητική επίλυση της διαφοράς, είτε από το αρμόδιο όργανο που ορίζεται από τις επιμέρους φορολογίες, είτε από την Επιτροπή Διοικητικής Επίλυσης Φορολογικών Διαφορών ή ακόμη να προσφύγει στο αρμόδιο δικαστήριο, χωρίς να προηγηθεί αίτημα για διοικητική επίλυση της διαφοράς.

Επισημαίνεται ότι οι υποβαλλόμενες αιτήσεις για υπαγωγή στη διαδικασία διοικητικής επίλυσης των αμφισβητούμενων κατά τα ως άνω διαφορών ενώπιον της Επιτροπής, που κατατίθενται στην αρμόδια φορολογική αρχή εντός 60 ημερών από την κοινοποίηση των οικείων καταλογιστικών πράξεων, έχουν χαρακτήρα ενδικοφανούς προσφυγής, δηλαδή αποτελούν προϋπόθεση παραδεκτού για την άσκηση προσφυγής, κατά της εκδιδόμενης απόφασης της Επιτροπής, σύμφωνα με τον Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας. Συνεπώς, για τις περιπτώσεις αυτές, είναι απαράδεκτη η άσκηση προσφυγής κατά των ως άνω καταλογιστικών πράξεων του ελέγχου.

Πηγή: To Bήμα, 20.6.2012

Δημήτριος Χ. Καραγιάννης, δικηγόρος, Θεσσαλονίκη - Αθήνα