Η πρόσληψη και απασχόληση εργαζομένων σε ΝΠΔΔ που έγινε κατά καταστρατήγηση του νόμου δεν επισύρει ποινικές κυρώσεις, λόγω συγγνωστής πλάνης ότι ήταν επιτρεπτή (Τριμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης, αριθμός απόφασης 349/2010)

[...] Κατά το χρονικό διάστημα από 18.10.2004 έως 1.8.2006, ο πρώτος κατηγορούμενος Ι.Μ., δήμαρχος από το έτος 2003 του δήμου... συνήψε με τους... τις αναφερόμενες ειδικότερα για τον καθένα, στο κατηγορητήριο και στο διατακτικό της παρούσας απόφασης, διαδοχικές συμβάσεις, προκειμένου να τους απασχολήσει σε διάφορες υπηρεσίες του δήμου. Οι συμβάσεις αυτές, καταρτίστηκαν ως συμβάσεις έργου ή ορισμένου χρόνου, ενώ, στην πραγματικότητα, αποτελούσαν διαδοχικές συμβάσεις εξαρτημένης εργασίας ορισμένου χρόνου, καθόσον οι παραπάνω εργαζόμενοι απασχολήθηκαν, αντί μηνιαίου μισθού, στις ειδικότερα αναφερόμενες επίσης, στο κατηγορητήριο και στο διατακτικό της παρούσας, υπηρεσίες του δήμου, με τις εκεί αναφερόμενες ειδικότητες, υπό καθεστώς προσωπικής και νομικής εξάρτησης, ακολουθώντας τις εντολές και τις υποδείξεις των εκπροσώπων του, όπως και οι μόνιμοι υπάλληλοι του δήμου, επί πέντε ημέρες την εβδομάδα, με το ίδιο μ` αυτούς, σταθερό ωράριο. Ορισμένες δε, από τις παραπάνω συμβάσεις, όπως αυτές, αναφέρονται ειδικότερα στο κατηγορητήριο και στο διατακτικό της παρούσας, ενώ στην πραγματικότητα καταρτίστηκαν άτυπα με τον πρώτο κατηγορούμενο και οι εργαζόμενοι απασχολήθηκαν σε διάφορες υπηρεσίες του δήμου, καταρτίστηκαν τυπικά, εγγράφως, άλλες με τη Δημοτική Επιχείρηση Υδρευσης και Αποχέτευσης του παραπάνω δήμου (ΔΕΥΑΝΜ), πρόεδρος της οποίας ήταν ο δεύτερος κατηγορούμενος ΑΣ. και άλλες με τη Δημοτική Επιχείρηση Τοπικής Ανάπτυξης, του ίδιου δήμου (ΔΕΤΑΝΜ), πρόεδρος της οποίας ήταν ο τρίτος κατηγορούμενος.

Η σύναψη των προαναφερόμενων συμβάσεων, είναι απαγορευμένη, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 5,6 και 7 του π.δ. 164/2004, όπως όμως αποδείχθηκε δεν έγινε προς καταστρατήγηση των διατάξεων αυτών, αλλά οι κατηγορούμενοι είχαν την πεπλανημένη πεποίθηση ότι η κατάρτιση τους είναι επιτρεπτή. Συγκεκριμένα αποδείχθηκε ότι κατά το προαναφερόμενο χρονικό διάστημα, ο δήμος ... παρουσίαζε μεγάλη έλλειψη προσωπικού, στις περισσότερες από τις υπηρεσίες του, διότι οι κατά τον κανονισμό του, οργανικές θέσεις, δεν ήταν καλυμμένες, ήδη δε, από το έτος 2003, είχε ενταχθεί σε ευρωπαϊκά προγράμματα ανάπτυξης, ύψους πολλών εκατομμυρίων ευρώ, για την υλοποίηση των οποίων και την απορρόφηση των σχετικών κονδυλίων, απαιτείτο η άμεση πρόσληψη προσωπικού και έτσι καταρτίστηκαν οι παραπάνω συμβάσεις, με μοναδικό σκοπό, όπως πλήρως, από όλα τα αποδεικτικά στοιχεία προέκυψε, την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του δήμου και των επιτακτικών αναγκών των δημοτών του, χωρίς οι κατηγορούμενοι να γνωρίζουν ότι η κατάρτιση τους συνιστά και άδικη πράξη, αλλά έχοντας την πεποίθηση, όπως επίσης από όλα τα στοιχεία, πλήρως αποδείχθηκε, ότι ενεργούν νόμιμα. Η πεποίθηση αυτή των κατηγορουμένων, είναι δικαιολογημένη, καθόσον αυτοί, ο πρώτος από τους οποίους είναι δημοτικός υπάλληλος, ο δεύτερος έμπορος ξυλείας και ο τρίτος ζαχαροπλάστης, στερούνται νομικών γνώσεων και ο δήμος, καθώς και οι παραπάνω δημοτικές επιχειρήσεις, δεν διέθεταν νομική υπηρεσία κατά πάγια δε τακτική, όλων σχεδόν των δήμων της χώρας, η κάλυψη των αναγκών τους σε προσωπικό, γινόταν με σύναψη διαδοχικών συμβάσεων, όπως οι ένδικες και μάλιστα περίπου είκοσι έξι εργαζόμενοι, που είχαν απασχοληθεί στο παρελθόν, στον παραπάνω δήμο, με όμοιες συμβάσεις, στη συνέχεια μονιμοποιήθηκαν με συμβάσεις αορίστου χρόνου, ενώ η νομολογία των δικαστηρίων της χώρας, επί του ζητήματος της νομιμότητας ή μη της σύναψης τέτοιων συμβάσεων, ήταν κυμαινόμενη και εκδίδονταν αντίθετες αποφάσεις επί του δυσερμήνευτου σχετικού νομικού ζητήματος.

Ενόψει των περιστατικών αυτών, κατά τη γνώμη της πλειοψηφίας των μελών του δικαστηρίου, κρίνεται ότι οι κατηγορούμενοι, δεν μπορούσαν οποιαδήποτε επιμέλεια και αν κατέβαλαν, να διαγνώσουν τη μη νομιμότητα της κατάρτισης των επίμαχων συμβάσεων, η σύναψη των οποίων είχαν την πεποίθηση, κατά συγγνωστή νομική πλάνη, ότι ήταν επιτρεπτή και πρέπει συνεπώς να γίνει δεκτός ως βάσιμος και κατ` ουσίαν ο παραδεκτά προβληθείς από αυτούς σχετικός αυτοτελής ισχυρισμός περί νομικής πλάνης, η συνδρομή της οποίας, κατά τα αναφερόμενα σχετικά στην παραπάνω νομική σκέψη της παρούσας, συνεπάγεται ότι η πράξη δεν καταλογίζεται στο δράστη και να κηρυχθούν συνακόλουθα, αθώοι οι κατηγορούμενοι, για τις πράξεις που τους αποδίδονται.