Ναρκωτικά - Πραγματογνωμοσύνη - Ανάγνωση Ποινικού Μητρώου (Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Πειραιά, αριθμός απόφασης 398/2011)
Ναρκωτικά - Πραγματογνωμοσύνη - Ανάγνωση Ποινικού Μητρώου. Αθώωση κατά πλειοψηφία του κατηγορουμένου για την πράξη της εισαγωγής της εισαγωγής ναρκωτικών ουσιών σε σωφρονιστικό κατάστημα, δεδομένου ότι αυτές δεν ανευρέθησαν κατά την εισαγωγή του κρατουμένου στις Φυλακές Κορυδαλλού, οπότε και θα ανακαλυπτόταν. Αντίθετη μειοψηφία. Κηρύσσεται ομόφωνα ένοχος ο κατηγορούμενος για την πράξη της κατοχής ναρκωτικών ουσιών, γενομένου δεκτού του σχετικού αυτοτελούς ισχυρισμού του. Επιτρεπτώς αναγιγνώσκεται το ποινικό μητρώο στο στάδιο της ενοχής, εφόσον το ζήτησε ο ίδιος ο κατηγορούμενος. Κηρύσσεται ένοχος ως τοξικομανής ο κατηγορούμενος, δεδομένου ότι έχει προηγούμενες καταδίκες για παραβάσεις του νόμου περί ναρκωτικών, σε όλες δε είτε καταδικάστηκε για προμήθεια και κατοχή προς ιδία χρήση, σε πρόσφατη δε απόφαση κρίθηκε τοξικομανής. Ο κατ/νος, όντας έγκλειστος στις φυλακές Αλικαρνασσού Κρήτης, εκτίοντας πολυετή ποινή για παράβαση του νόμου περί ναρκωτικών, στις 7.4.2009 μετήχθη στις φυλακές Κορυδαλλού. Στις 13.4.2009 περιήλθε πληροφορία στους σωφρονιστικούς υπαλλήλους του εν λόγω καταστήματος κράτησης ότι ο κατ/νος-κρατούμενος έχει αποκρύψει στον πρωκτό του ναρκωτική ουσία. Ο κατ/νος στην αρχή αρνήθηκε, στη συνέχεια όμως, επειδή δεν ένιωθε καλά, αφόδευσε, και από τον πρωκτό του έβγαλε ένα αυτοσχέδιο μπαλάκι συσκευασμένο σε ειδική νάϋλον συσκευασία, που περιείχε 29 γραμμάρια κοκαΐνης, καθώς και άλλα δύο νάϋλον μπαλάκια που περιείχαν ηρωίνη βάρους 5,7 και 20,8 γραμμαρίων, αντιστοίχως. Κατά την άποψη που επεκράτησε στο δικαστήριο, τις εν λόγω ναρκωτικές ουσίες δεν τις εισήγαγε στο εν λόγω κατάστημα κράτησης μεταγόμενος από τις φυλακές Κορυδαλλού, ή αργότερα κατά την μεταφορά στο Εφετείο Πειραιώς όπου ήταν κατ/νος, γιατί κατά την εισαγωγή του στις φυλακές Κορυδαλλού θα ανακαλυπτόταν, αλλά τις βρήκε μέσα στο Ιατρείο των Φυλακών Κορυδαλλού, όπως ο ίδιος υπεστήριξε. Επομένως, για την πράξη της εισαγωγής των εν λόγω ναρκωτικών ουσιών στις ως άνω φυλακές πρέπει να κηρυχθεί αθώος κατά πλειοψηφία. Κατά τη γνώμη όμως του προεδρεύοντος εφέτη, Παναγιώτη Κούκλη, ο κατ/νος πρέπει να κηρυχθεί ένοχος, καθόσον απεδείχθη ότι πράγματι μετήχθη στις φυλακές Κορυδαλλού, και εν πάση περιπτώσει μετεφέρθη στις εν λόγω φυλακές από τα δικαστήρια του Πειραιά, έχοντας καταπιεί τις εν λόγω ναρκωτικές ουσίες. Η κρίση αυτή ενισχύεται από το ότι: 1. τα εν λόγω ναρκωτικά είχαν καταλλήλως συσκευασθεί σε ειδική νάϋλον συσκευασία για ασφαλή κατάποση· 2. ο κατ/νος αναγκάστηκε να αφοδεύσει και να «βγάλει» τις συσκευασίες με τις ναρκωτικές ουσίες όταν ένιωσε δυσφορία, γεγονός που συνδυάζεται με κατάποση αυτών και μη αφόδευση εν ευθέτω χρόνω και όχι σε τοποθέτηση αυτών στον πρωκτό, όπως αβάσιμα υποστηρίζει ο κατ/νος ότι προέβη όταν τάχα τα βρήκε στο ιατρείο της φυλακής· 3. μία τόσο σημαντική ποσότητα ναρκωτικών ουσιών δεν εγκαταλείπεται σε κοινή θέα των κρατουμένων της φυλακής και 4. κατά την προανακριτική του απολογία δεν προέβαλε τον ισχυρισμό αυτό αλλά τον «εφηύρε» 16 μήνες αργότερα, απολογούμενος στον τακτικό ανακριτή. Περαιτέρω, προέκυψε ότι τις εν λόγω ναρκωτικές ουσίες τις κατείχε ο κατ/νος πραγματικά, υπό την έννοια ότι τις εξουσίαζε φυσικά, έτσι ώστε να μπορεί κάθε στιγμή να διαπιστώνει την ύπαρξή τους και να τις διαθέτει πραγματικά κατά τη δική του βούληση, χωρίς άδεια της αρμοδίας αρχής, αν και εγνώριζε ότι αυτό απαγορεύεται. Επομένως, για την πράξη της κατοχής των εν λόγω ναρκωτικών πρέπει να κηρυχθεί ένοχος ομοφώνως. Τέλος, προέκυψε ότι ο κατ/νος από ετών κάνει συχνή χρήση ναρκωτικών ουσιών, ήδη δε ηρωίνης. Συνέπεια της εν λόγω συχνής χρήσεως ήταν η δημιουργία μιας ψυχικής και σωματικής εξάρτησης με την συγκεκριμένη ναρκωτική ουσία, και η πρόκληση της ανάγκης για συνεχή αύξηση της δόσης της, η εκδήλωση [δε] στερητικών φαινομένων μόλις διακοπτόταν η λήψη της (ΑΠ 739/1999, ΕφΑθ 1587/1995 [.] ΠοινΧρ Ν 274 και ΜΣΤ 279, αντιστοίχως). Κατά τον χρόνο που ετέλεσε τις παραπάνω πράξεις είχε καταστεί τοξικομανής, υπό την έννοια του άρθρου 30 παρ. 1 του ΚΝΝ (Ν 3459/2006 ), δηλαδή είχε αποκτήσει την έξη της χρήσης της εν λόγω ναρκωτικής ουσίας (ηρωίνης) και, μη μπορώντας να την αποβάλει με τις δικές του δυνάμεις (αυτοδυνάμως), είχε (και έχει) την ανάγκη από ειδική θεραπευτική μεταχείριση και χρειάζεται ειδική θεραπευτική αγωγή (ΑΠ 739/1999, 890/2000, 695/1988, 683/1995, ΕφΠειρ 166/2000 ΠοινΧρ Ν 274, ΝΑ 162, ΛΗ 768, ΜΕ 1258 και ΝΑ 644, αντιστοίχως). Τούτο δεν προκύπτει από την διενέργεια ψυχιατροδικαστικής πραγματογνωμοσύνης, γιατί ο κατ/νος, αν και ισχυρίστηκε απολογούμενος στον Ανακριτή Πειραιά ότι είναι τοξικομανής, εν τούτοις ο Ανακριτής δεν διέταξε την διενέργεια πραγματογνωμοσύνης, αλλά από τα κάτωθι στοιχεία: από την, κατόπιν αιτήσεως του ιδίου επισκόπηση στο δικονομικό αυτό στάδιο του ποινικού του μητρώου, προκύπτει ότι έχει πλείστες όσες καταδίκες για παραβάσεις του νόμου περί ναρκωτικών, σε όλες δε είτε καταδικάστηκε για προμήθεια και κατοχή προς ιδία χρήση, σε πρόσφατη δε απόφαση (10-11/2008 του Πενταμελούς Εφετείου Πατρών) κρίθηκε τοξικομανής. Επομένως, ο περί τοξικομανίας συναφής αυτοτελής ισχυρισμός του κατ/νου (ΑΠ 890/2000, 37/1998, 630/1997 ΠοινΧρ ΝΑ 162, ΜΗ 669 και Υπερ. 1997, 1248, αντιστοίχως), που είναι σαφής και ορισμένος (ΑΠ 630/1997, 1739/1997 Υπερ. 1997, 1249 και ΠοινΧρ ΜΗ,581), πρέπει να γίνει δεκτός και ως ουσιαστικά βάσιμος, και, λόγω της συντρεχούσης περιπτώσεως ελαττωμένου καταλογισμού (ΑΠ 890/2000 ΠοινΧρ ΝΑ,162), που συνεπάγεται αναγκαίο περιορισμό της ποινικής ευθύνης του, πρέπει να επιβληθεί σ’ αυτόν μειωμένη ποινή κατά το άρθρο 30 παρ. 4 του ΚΝΝ (Ν 3459/2006 ).
Δημήτριος Χ. Καραγιάννης, δικηγόρος, Θεσσαλονίκη - Αθήνα