Σε αυτές τις περιπτώσεις το σημαντικό είναι ότι κατά τόπο αρμόδια είναι τα Ελληνικά Δικαστήρια και κατά την εκδίκαση εφαρμόζεται το Ελληνικό Δίκαιο. Δεν τίθεται ζήτημα τοπικής αρμοδιότητας κάποιου δικαστηρίου του εξωτερικού, ούτε εφαρμόζεται το δίκαιο κάποιας τρίτης χώρας. Προς επίρρωση τούτων, παρακάτω τίθεται μια σχετική δικαστική απόφαση που έχει δημοσιευτεί από ελληνικό δικαστήριο. Για οποιαδήποτε επιπλέον πληροφορία ή διευκρίνιση, μη διστάσετε να επικοινωνήσετε μαζί μας.
Για την πληρέστερη ενημέρωσή σας, είμαστε πάντοτε στη διάθεσή σας Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. | Αθήνα 2103810723 | Θεσσαλονίκη 2310525720.
Νομολογία. Μονομελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης. Αριθμός απόφασης 2890/2018.
Περίληψη: Διατροφή τέκνου. Δικαιούχος διατροφής κάτοικος Ελλάδας. Υπόχρεος διατροφής κάτοικος Ηνωμένου Βασιλείου. Διεθνής δικαιοδοσία ελληνικών δικαστηρίων, ως τόπου συνήθους διαμονής του δικαιούχου διατροφής. Εφαρμοστέο δίκαιο. Αυτεπάγγελτη ανάκληση μη οριστικής απόφασης που διατάσσει επανάληψη της συζήτησης για την προσκόμιση νομικής πληροφορίας σχετικά με το αγγλικό δίκαιο. Εφαρμοστέο το ελληνικό δίκαιο ως δίκαιο της συνήθους διαμονής του δικαιούχου διατροφής.
[...] Από τη με αριθμό ... επικαλούμενη και προσκομιζόμενη από την ενάγουσα έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή της περιφέρειας του Εφετείου Θεσσαλονίκης με έδρα το Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης ..., προκύπτει ότι η τελευταία (ενάγουσα), μετά από γραπτή εντολή του πληρεξούσιου της δικηγόρου, επέδωσε στον Εισαγγελέα Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης, για τον εναγόμενο που κατοικεί στο Ηνωμένο Βασίλειο (στην αναγραφόμενη στην αγωγή και την έκθεση επίδοσης διεύθυνση) αντίγραφο της κατά αυτού κρινόμενης κλήσης, με πράξη ορισμού δικασίμου και κλήση προς συζήτηση για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας.
Όπως προκύπτει από τα πρακτικά της συζήτησης, την επισημείωση της γραμματέως επί του φακέλου της δικογραφίας, κατά τη δικάσιμο αυτή ο εναγόμενος δεν εμφανίσθηκε, όταν η υπόθεση εκφωνήθηκε από τη σειρά του οικείου πινακίου και κατόπιν αυτού πρέπει να ερευνηθεί αν έχει λάβει χώρα νόμιμη και εμπρόθεσμη κλήτευσή του, σύμφωνα με τις προϋποθέσεις της διάταξης του άρθρου 19 § 1 Καν. 1393/2007, ειδικότερα δε πρέπει να διαπιστωθεί α) εάν η πράξη επιδόθηκε ή κοινοποιήθηκε με τον τρόπο που ορίζει το δίκαιο του κράτους μέλους παραλαβής, ή β) εάν η πράξη επιδόθηκε πράγματι στον πρώτο εναγόμενο με άλλο τρόπο, προβλεπόμενο από τον ως άνω Κανονισμό, καθώς και εάν, και στη μια περίπτωση και στην άλλη, η επίδοση, η κοινοποίηση ή η παράδοση έγινε έγκαιρα, ώστε ο πρώτος εναγόμενος να είναι σε θέση να αμυνθεί.
Όπως προκύπτει από με την με αριθμό πρωτοκόλλου της υπηρεσίας διαβίβασης ... και με αριθμό πρωτοκόλλου της υπηρεσίας παραλαβής ... βεβαίωση επίδοσης ή κοινοποίησης της υπό κρίση κλήσης, με την οποία βεβαιώθηκε η επίδοση, προκύπτει η επίδοση ακριβούς αντιγράφου της κρινόμενης κλήσης με πράξη ορισμού δικασίμου και κλήση για συζήτηση, για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας, με την επικυρωμένη μετάφρασή τους προς τον εναγόμενο απευθείας διά των ταχυδρομικών υπηρεσιών με συστημένη επιστολή, στις ..., σύμφωνα με το δίκαιο του μέλους παραλαβής, όπως ακριβώς προβλέπεται από το άρθρο 14 του υπό στοιχείο II Κεφαλαίου του ως άνω Κανονισμού με αριθμό 1393/2007.
Επομένως, ο εναγόμενος παρέλαβε το υπό κρίση δικόγραφο έγκαιρα, ώστε να μπορέσει να προπαρασκευάσει την άμυνά του. Κατά την ανωτέρω δικάσιμο ο εναγόμενος δεν εμφανίστηκε και δεν εκπροσωπήθηκε από πληρεξούσιο δικηγόρο. Επομένως, εφόσον ο τελευταίος δεν παραστάθηκε στην παρούσα δικάσιμο, κατά την εκφώνηση της υπόθεσης από τη σειρά του σχετικού πινακίου (βλ. τα πρακτικά), πρέπει να δικασθεί ερήμην. Το Δικαστήριο, ωστόσο, πρέπει να προχωρήσει στη συζήτηση της υπόθεσης σαν να ήταν όλοι οι διάδικοι παρόντες (άρθρα 271 παρ. 1 και 603 του ΚΠολΔ, όπως αυτά τροποποιήθηκαν με τα άρθρα 29 και 47 του Ν. 3994/2011 και όπως τα προμνησθέντα άρθρα του ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΕΤΑΡΤΟΥ του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας (ΚΠολΔ) ίσχυαν πριν από την αντικατάστασή τους με το Ν. 4335/2015 (ΦΕΚ Α` 87/23.7.2015), καθόσον με το άρθρο 1 άρθρο ένατο παρ. 2 του ως άνω νόμου «οι διατάξεις για τα ένδικα μέσα και τις ειδικές διαδικασίες των άρθρων 591, 645 εφαρμόζονται για τα κατατιθέμενα από τις 1.1.2016 ένδικα μέσα και αγωγές», εν προκειμένω δε η κρινόμενη αγωγή κατατέθηκε στη Γραμματεία αυτού του Δικαστηρίου την ... (αριθμός έκθεσης κατάθεσης ...).
Κατά τη διάταξη του άρθρου 309 εδ. α` ΚΠολΔ, οι αποφάσεις που αποφαίνονται οριστικά σε κύρια ή παρεμπίπτουσα αίτηση, δεν μπορούν, μετά τη δημοσίευσή τους, να ανακληθούν από το δικαστήριο, το οποίο τις εξέδωσε. Από το συνδυασμό, δε, της προρρηθείσης διατάξεως με εκείνη του άρθρου 308 του ίδιου Κώδικα, συνάγεται πως οριστική είναι η απόφαση αυτή, με την οποία περατούται η δίκη, με την παραδοχή ή την απόρριψη της αγωγής ή άλλου εισαγωγικού δικογράφου (Ολ. ΑΠ 12/1989, ΕλλΔ/νη 30.1313), ενώ το δικαστήριο, απεκδύεται κάθε άλλης εξουσίας στη δικαζόμενη υπόθεση.
Αντιθέτως, μη οριστικές αποφάσεις είναι εκείνες, που προπαρασκευάζουν την υπόθεση, ώστε να καταστεί ώριμη για την έκδοση οριστικής δικαστικής αποφάσεως (ΑΠ 1721/2007 ΝΟΜΟΣ, ΕφΘεσ 40/2007, Αρμ 2008/940). Τέτοια, δε, μη οριστική απόφαση είναι και εκείνη, που δέχεται την αγωγή ως παραδεκτή και νόμω βάσιμη χωρίς να εκτιμά την ουσιαστική της βασιμότητα, η απόφαση που διατάσσει αποδείξεις ((ΑΠ 1721/2007 ΝΟΜΟΣ, Μ. Μαργαρίτης/Α. Μαργαρίτη, Ερμηνεία ΚΠολΔ, 2012, τόμος I, άρθρο 309, σελ. 569). Περαιτέρω, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 309 εδ. β` ΚΠολΔ, οι μη οριστικές αποφάσεις, μπορούν είτε αυτεπαγγέλτως, είτε με πρόταση κάποιου διαδίκου, η οποία υποβάλλεται μόνον κατά τη διάρκεια της συζητήσεως της υποθέσεως και όχι αυτοτελώς, να ανακληθούν, σε κάθε στάση της δίκης, από το δικαστήριο που τις εξέδωσε, εωσότου εκδοθεί οριστική απόφαση. Έτσι, τέτοια περίπτωση συντρέχει και όταν, με τη μη οριστική απόφαση, ορίσθηκε μέτρο ανέφικτο ή εξαρτήθηκε η πρόοδος της διαδικασίας από την άρση εμποδίου, η οποία όμως (άρση) κρίνεται τελικά μάταιη (ΑΠ 926/2014, ΑΠ 1515/2013, ΑΠ 1149/2008 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 649/1996, Δ. 1996/1191, ΕφΛαρ 557/2014 ΝΟΜΟΣ).
Στην προκειμένη περίπτωση, ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου εκκρεμεί η από ... υπ` αριθμ. κατάθεσης ... αγωγή με την οποία η ενάγουσα, ελληνίδα υπήκοος, εκθέτει ότι από τις εκτός γάμου σχέσεις της με τον εναγόμενο που έχει βρετανική υπηκοότητα, απέκτησαν ένα τέκνο, ακόμα ανήλικο, το οποίο ο εναγόμενος αναγνώρισε προσηκόντως ως γνήσιο τέκνο του. Ότι το ανήλικο τέκνο γεννήθηκε στην Αγγλία, όπου και εγκαταστάθηκαν οι διάδικοι. Ότι η σχέση των διαδίκων έχει οριστικά διακοπεί, το δε ανήλικο διαμένει πλέον με την ενάγουσα μητέρα του στη Θεσσαλονίκη.
Με βάση αυτά, ζητεί: Α) να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να της καταβάλλει μηνιαίως, για λογαριασμό του ανηλίκου τέκνου τους ως μηνιαία διατροφή του το ποσό των ..., προκαταβολικά κάθε 1η ημέρα του μήνα και εντόκως σε περίπτωση καθυστερήσεως μέχρι την εξόφληση, από την επομένη της επιδόσεως της παρούσας. Β) να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να της καταβάλει ως διατροφή του ανηλίκου τέκνου τους για τους μήνες από ... έως την κατάθεση της αγωγής το ποσό των ... . Επίσης, ζητεί, να απειληθεί κατά του εναγομένου χρηματική ποινή ... ευρώ και προσωπική κράτηση ενός (1) μήνα για κάθε παράβαση της απόφασης, να κηρυχθεί η απόφαση προσωρινά εκτελεστή καθώς και να καταδικασθεί ο εναγόμενος στα δικαστικά της έξοδα.
Η ένδικη αγωγή συζητήθηκε, αντιμωλία των διαδίκων, κατά τη διάσιμο της ..., εκδόθηκε δε η ... μη οριστική απόφαση αυτού του Δικαστηρίου η οποία, αφού έκρινε την αγωγή παραδεκτή και νόμιμη, έλκοντας την διεθνή δικαιοδοσία του από τη διάταξη του άρθρου 3 παρ. 1 ΚΠολΔ, στη συνέχεια διέταξε την επανάληψη της συζήτησης προκειμένου να προσκομισθεί με επιμέλεια του επιμελέστερου των διαδίκων γνωμοδότηση του Ελληνικού Ινστιτούτου Διεθνούς και Αλλοδαπού Δικαίου, περί του αγγλικού δικαίου που καθορίζει τη διατροφή του ανηλίκου τέκνου που γεννιέται εκτός γάμου, καθόσον έκρινε ότι εφαρμοστέο εν προκειμένω τυγχάνει το αγγλικό δίκαιο, σύμφωνα με την διάταξη του άρθρου 20 ΑΚ, που εισάγει κανόνα ιδιωτικού διεθνούς δικαίου σχετικά με το δίκαιο που ρυθμίζει τις σχέσεις πατέρα και τέκνου που γεννήθηκε χωρίς γάμο των γονέων του.
Ωστόσο, στην υπό κρίση υπόθεση, παρεκτός του ότι η δικαιοδοσία του παρόντος Δικαστηρίου θεμελιώνεται στη διάταξη 3 παρ. β` του Κανονισμού 4/2009 του Συμβουλίου της 18ης Δεκεμβρίου 2008 «Για τη Διεθνή Δικαιοδοσία, το εφαρμοστέο δίκαιο, την αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων και τη συνεργασία σε θέματα υποχρεώσεων διατροφής», ως του Δικαστηρίου του τόπου της συνήθους διαμονής του ανηλίκου τέκνου των διαδίκων και δικαιούχου διατροφής, περαιτέρω, ενόψει του ότι, κατά τα εκτιθέμενα στην αγωγή, το ανήλικο τέκνο των διαδίκων διαμένει στην ελληνική επικράτεια και δη στη Θεσσαλονίκη επί της οδού ..., στην υπό κρίση διαφορά, εφαρμοστέο είναι το ημεδαπό δίκαιο ως το δίκαιο που εφαρμόζει το παρόν Δικαστήριο κατά την άσκηση της διεθνούς του δικαιοδοσίας και ως το δίκαιο του τόπου της συνήθους διαμονής του ανηλίκου τέκνου των διαδίκων και δικαιούχου διατροφής, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 15 παρ. 1 του κεφαλαίου III της Σύμβασης της Χάγης του 1996 για τη διεθνή δικαιοδοσία, το εφαρμοστέο δίκαιο, την αναγνώριση, την εκτέλεση και τη συνεργασία ως προς τη γονική ευθύνη και τα μέτρα προστασίας των παιδιών, που κυρώθηκε με το Ν. 4020/2011, και με τις διατάξεις των άρθρων 15 του (ΕΚ) 4/2009 του Συμβουλίου της 18ης Δεκεμβρίου 2008 [που τέθηκε σε ισχύ την 18.6.2011] και 3 του Πρωτοκόλλου της Χάγης της 23ης Νοεμβρίου 2007 για τον καθορισμό του εφαρμοστέου δικαίου σε υποχρεώσεις διατροφής, σε συνδυασμό με τα άρθρα 1 και 2 της Απόφασης 2009/451/ΕΚ της Επιτροπής της 8ης Ιουνίου 2009 σχετικά με την πρόθεση του Ηνωμένου Βασιλείου να αποδεχθεί τον κανονισμό, με τα οποία προβλέπεται ότι ο προρρηθείς Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 4/2009 τίθεται σε ισχύ στο Ηνωμένο Βασίλειο την 1η Ιουλίου 2009 [Το Διαζύγιο και οι Συνέπειές του στις Οικογενειακές Έννομες Σχέσεις, Ζητήματα Ουσιαστικού και Ιδιωτικού Διεθνούς Δικαίου, Ε.ΝΟ.Β.Ε, 2016, σελ. 61 επ.].
Συνακόλουθα, σύμφωνα και με τα εκτιθέμενα στην ανωτέρω νομική σκέψη, συντρέχει νόμιμη περίπτωση να ανακληθεί, αυτεπαγγέλτως, η προμνησθείσα 13203/2015 μη οριστική απόφαση αυτού του Δικαστηρίου, ενόψει του ότι με την ένδικη κλήση επισπεύδεται η κατ' ουσία συζήτηση της υπόθεσης, η εισαγωγή της οποίας με τον τρόπο αυτό δημιουργεί στάση δίκης. Περαιτέρω, πρέπει να συζητηθεί η κρινόμενη αγωγή από το παρόν Δικαστήριο το οποίο, όπως προειπώθηκε, έχει διεθνή δικαιοδοσία, η οποία (αγωγή) είναι νόμιμη, ερειδόμενη στις προμνησθείσες διατάξεις και σε αυτές των άρθρων 1485, 1486 παρ. 1, 1489 παρ. 2, 1492, 1493, 1496 εδ. α` και 1498, 340, 341 παρ. 1, 345 εδ. α` του ΑΚ, 173, 176, 191 παρ. 2, 907, 910 αριθμ. 4 του ΚΠολΔ, με την υπόμνηση ότι η ένδικη αξίωση είναι νόμιμη για το χρονικό διάστημα από την επομένη της επίδοσης της αγωγής, καθόσον από τη διάταξη του άρθρου 1498 του ΑΚ προκύπτει ότι διατροφή για το παρελθόν δεν οφείλεται παρά μόνο από την υπερημερία, ενώ από τη διάταξη του άρθρου 340 του ΑΚ προκύπτει ότι ο οφειλέτης ληξιπρόθεσμης παροχής γίνεται υπερήμερος, αν προηγήθηκε δικαστική ή εξώδικη όχληση του δανειστή και συνεπώς διατροφή για το παρελθόν οφείλεται μόνο όταν υπάρχει υπερημερία, δηλαδή όταν έχει προηγηθεί δικαστική ή εξώδικη όχληση του οφειλέτη από το δανειστή, εν προκειμένω δε η ενάγουσα με την κρινόμενη αγωγή δεν επικαλείται πραγματικά περιστατικά έγγραφης οχλήσεως του εναγομένου προ της ασκήσεως της αγωγής, και ως εκ τούτου υπερημερία του τελευταίου.
Εξάλλου, το κύριο αίτημα της αγωγής περί επιδίκασης της αιτούμενης διατροφής σε αυτούσιο αλλοδαπό νόμισμα ήτοι σε Λίρες (στερλίνες) Αγγλίας είναι απορριπτέο ως μη νόμιμο, καθόσον, κατά τη διάταξη του άρθρου 6 παρ. 1 του ν. 5422/1932 (Α` 133), που διατηρήθηκε σε ισχύ και μετά την εισαγωγή του Αστικού Κώδικα (άρθρο 20 Εισαγωγικού Νόμου του Αστικού Κώδικα), οποιαδήποτε οφειλή σε συνάλλαγμα που πρέπει να πληρωθεί στην Ελλάδα εξοφλείται σε δραχμές με την τρέχουσα τιμή της ημέρας εξοφλήσεως, ενώ μετά την αντικατάσταση της δραχμής ως εθνικού νομίσματος με το ευρώ, η οποία έλαβε χώρα από την 1η Ιανουάριου 2001, σύμφωνα με το άρθρο 1 του ν. 2842/2000 (Α` 207), οι ανωτέρω οφειλές εξοφλούνται σε ευρώ με τη συναλλαγματική ισοτιμία ευρώ και αλλοδαπού νομίσματος κατά την ημέρα της εξοφλήσεως. Η διάταξη αυτή εφαρμόζεται στις αξιώσεις που στηρίζονται απευθείας στο νόμο και στις έγκυρες συμβατικές οφειλές σε ξένο νόμισμα, ενώ δεν έχει εφαρμογή στις περιπτώσεις των αξιώσεων αποζημιώσεως από αδικοπραξία, που διέπονται από το ελληνικό δίκαιο (Ολ. ΑΠ 14/1997, Ολ. ΑΠ 9/1995, ΑΠ 698/2006, ΑΠ 1232/2002 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 1381/1997, ΕλλΔ/νη 39, 325, ΕφΠειρ 145/2011, ΠΕΙΡΝΟΜ 2011/194, ΕφΠειρ 481/2014 ΝΟΜΟΣ).
Επιπλέον, το παρεπόμενο αίτημά της, με το οποίο ζητείται να απειληθεί κατά του εναγόμενου χρηματική ποινή 500,00 ευρώ και προσωπική κράτηση διάρκειας ενός (1) μήνα για κάθε παράβαση της εκδοθησομένης απόφασης, είναι απορριπτέο ως μη νόμιμο, διότι η διάταξη της απόφασης με την οποία επιδικάζεται διατροφή εκτελείται, ως καταψηφιστική, κατά τις κοινές διατάξεις των άρθρων 951 και 953 επ. του ΚΠολΔ, μη υφισταμένου, στις περιπτώσεις αυτές, πεδίου εφαρμογής των διατάξεων των άρθρων 946 και 947 του ίδιου Κώδικα περί έμμεσης εκτέλεσης.
Πρέπει, επομένως, η αγωγή να ερευνηθεί περαιτέρω και κατ` ουσίαν, δεδομένου ότι έχει καταβληθεί το απαιτούμενο για το αντικείμενο της τέλος δικαστικού ενσήμου με τις νόμιμες προσαυξήσεις υπέρ τρίτων (βλ. το με αριθ, ... διπλότυπο είσπραξης της ... Δ.Ο.Υ. Θεσσαλονίκης, το με αριθμ. ... γραμμάτιο εισπράξεως της ΕΤΕ υπέρ του Ενιαίου Ταμείου Ανεξάρτητα Απασχολούμενων (Τομέας Ασφάλειας Νομικών).
[...]
Πηγή: nomos, περιοδικό ΑΡΜΕΝΟΠΟΥΛΟΣ εκδόσεως του Δ.Σ. Θεσσαλονίκης.
