προκειμένου να συνεχισθεί η νοσηλεία του κρατουμένου κατ' οίκον, πρέπει –εκτός των άλλων– να έχει διαταχθεί η εισαγωγή του καταδίκου σε άλλο νοσηλευτικό ίδρυμα προς συνέχιση της νοσηλείας του, να νοσηλεύεται αυτός στο εν λόγω ίδρυμα και να διαπιστώνεται αδυναμία ιάσεως της νόσου για την οποία εισήχθη σε αυτό, ώστε να ερευνηθεί περαιτέρω αν επιβάλλεται και δικαιολογείται η κατ' οίκον νοσηλεία του προς αποτροπή της ανήκεστης βλάβης ή του κινδύνου για τη ζωή του.
[...] Σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 557, 559 και 560 ΚΠΔ, οι οποίες ορίζουν τις προϋποθέσεις και τη διαδικασία διακοπής της εκτέλεσης της στερητικής της ελευθερίας ποινής, εάν εκείνος που εκτίει την ποινή νοσηλεύεται σε νοσοκομείο κατά τις περί νοσηλείας κρατουμένων διατάξεις, βρίσκεται δε ένεκα βαρειάς νόσου σε τέτοια κατάσταση, ώστε η σε οποιοδήποτε τέτοιο νοσοκομείο συνέχιση της νοσηλείας του δεν θα αποτρέψει ανήκεστη βλάβη της υγείας του ή κίνδυνο ζωής, μπορεί να ζητήσει την εισαγωγή του σε άλλο ειδικώς κατονομαζόμενο νοσηλευτικό ίδρυμα προς συνέχιση της νοσηλείας του, εφόσον η νοσηλεία του σ' αυτό μπορεί να αποτρέψει την ανήκεστη βλάβη της υγείας του ή κίνδυνο για τη ζωή του. Αποκλείεται η κατ' οίκον νοσηλεία. Σε όλως, ωστόσο, εξαιρετικές περιπτώσεις και εφόσον η διαταχθείσα –κατά τα εκτιθέμενα πιο πάνω– συνέχιση της νοσηλείας σε άλλο νοσηλευτικό ίδρυμα δεν μπορεί να αποτρέψει την ανήκεστη βλάβη ή τον κίνδυνο ζωής, η αποτροπή δε αυτή είναι δυνατόν να επιτευχθεί με την κατ' οίκον νοσηλεία, το δικαστήριο, ύστερα από αίτηση του καταδίκου, μπορεί να διατάξει τη διακοπή της εκτέλεσης της ποινής προς τον σκοπό της τοιαύτης νοσηλείας. Από τις διατάξεις αυτές σαφώς προκύπτει ότι, για να διαταχθεί η διακοπή της ποινής, προκειμένου να συνεχιστεί η νοσηλεία του κρατουμένου κατ' οίκον, πρέπει –εκτός των άλλων– να έχει διαταχθεί η εισαγωγή του καταδίκου σε άλλο νοσηλευτικό ίδρυμα προς συνέχιση της νοσηλείας του κατά τα εκτιθέμενα πιο πάνω, να νοσηλεύεται αυτός στο εν λόγω ίδρυμα και να διαπιστώνεται αδυναμία ιάσεως της νόσου, για την οποία εισήχθη σ' αυτό, ώστε να ερευνηθεί περαιτέρω, αν επιβάλλεται και δικαιολογείται η κατ' οίκον νοσηλεία του προς αποτροπή της ανήκεστης βλάβης ή του κινδύνου για τη ζωή του.
Στην προκείμενη υπόθεση, με την κρινόμενη αίτηση ο αιτών ισχυρίζεται ότι, έχοντας καταδικαστεί με τις αναφερόμενες αποφάσεις του Πενταμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Αθηνών σε πέντε φορές ισόβια κάθειρξη και 25ετή κάθειρξη, εκτίει τις ποινές αυτές και ήδη κρατείται στο Νοσοκομείο Κρατουμένων Κορυδαλλού, διότι παρουσιάζει τα περιγραφόμενα ειδικότερα στην αίτηση σοβαρά προβλήματα υγείας (οφθαλμολογικά, φλεβική ανεπάρκεια, ακουστικά, νευρολογικά, αγγειακά κ.λπ.), ότι για τους λόγους αυτούς με την 3961/2012 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιώς διατάχθηκε η επί 5μηνο διακοπή της έκτισης της ποινής του, προκειμένου να νοσηλευθεί στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ της Θεσσαλονίκης υπό τους αναφερόμενους σ' αυτήν όρους, ότι σε εκτέλεση της εν λόγω απόφασης εισήχθη και νοσηλεύθηκε στο παραπάνω νοσοκομείο επί 9 ημέρες, δηλαδή μέχρι 27.7.2012, οπότε εξήλθε απ' αυτό πρόωρα, χωρίς να αντιμετωπιστούν συνολικά τα προβλήματα της υγείας του, και ότι στη συνέχεια μετήχθη ξανά και συνεχίζει τη νοσηλεία του στο Νοσοκομείο Κρατουμένων Κορυδαλλού, μολονότι διαγνώσθηκε ότι, εκτός από τα προαναφερόμενα προβλήματα υγείας, πάσχει ήδη και από σκλήρυνση κατά πλάκας. Με βάση το ιστορικό αυτό, όπως εκτέθηκε συνοπτικά, ο αιτών κατάδικος ζητεί να διαταχθεί η διακοπή εκτέλεσης των ποινών του και η κατ' οίκον νοσηλεία του, προκειμένου να αποφευχθεί η «ανέκκλητη» βλάβη όλων των ζωτικών λειτουργιών του. Με τέτοια περιεχόμενο και αιτήματα, η ένδικη αίτηση αρμοδίως εισάγεται προς εκδίκαση στο Δικαστήριο τούτο (άρθρο 559 εδ. δ΄ ΚΠΔ).
Εφόσον όμως –κατά τα εκτιθέμενα σ' αυτήν– δεν προηγήθηκε η νοσηλεία του αιτούντος σε άλλο νοσηλευτικό ίδρυμα σύμφωνα με το άρθρο 557 παρ. 2 ΚΠΔ, ώστε να διαπιστωθεί η αδυναμία αντιμετώπισης σ' αυτό των προβλημάτων της υγείας του, συμπεριλαμβανομένης και της σκλήρυνσης κατά πλάκας, που διαγνώστηκε μετά την έξοδό του από το Νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ, η αίτηση δεν είναι νόμιμη και πρέπει να απορριφθεί.
Ένα πάντως μέλος του Δικαστηρίου, ο Εφέτης Α.Θ., είχε τη γνώμη ότι υπό το προαναφερόμενο περιεχόμενο η αίτηση είναι νόμιμη και έπρεπε να ερευνηθεί από ουσιαστική άποψη. [...]
