Περίληψη: Το Δικαστήριο πρέπει μεν να εφαρμόζει, ως προς τη μετατροπή της στερητικής της ελευθερίας ποινής, την υπουργική απόφαση που ίσχυε κατά τον χρόνο τελέσεως της πράξεως, δεν υποχρεούται, όμως, να μετατρέπει αυτήν με το ελάχιστο όριο του υπολογισμού της μετατροπής, αλλά θα καθορίζει το ποσό αυτής με βάση την οικονομική κατάσταση του καταδικασμένου.
[…] Επειδή κατά το άρθρο 82 παρ. 3 του Ποινικού Κώδικα, το ποσό της μετατροπής της περιοριστικής της ελευθερίας ποινής σε χρηματική ποινή ή πρόστιμο (κατά τις διατάξεις των παρ. 1 και 2 του ίδιου άρθρου) καθορίζεται με ειδικά αιτιολογημένη απόφαση, αφού ληφθεί υπόψη η οικονομική κατάσταση του καταδικασμένου. Το ποσό της μετατροπής της παραπάνω ποινής καθορίζεται, ως προς το κατώτατο και το ανώτατο όριό του, από την ίδια διάταξη, σύμφωνα δε με την παρ. 4 του ίδιου άρθρου, με κοινή απόφαση των Υπουργών Δικαιοσύνης και Οικονομικών, μπορεί να αυξομειώνονται τα προβλεπόμενα στην παρ. 3 ποσά μετατροπής των περιοριστικών της ελευθερίας ποινών. Κατ’ εξουσιοδότηση της προαναφερόμενης διατάξεως, είχαν εκδοθεί κατά το παρελθόν οι 134423 α οικ/8.12.1992 και 58554/19.6.2006 κοινές αποφάσεις των ως άνω Υπουργών, με τις οποίες αναπροσαρμόστηκαν, αντίστοιχα, τα ποσά της μετατροπής κάθε ημέρας φυλακίσεως σε 1.500 έως 20.000 δρχ. (και, κατόπιν της αντικαταστάσεως της δραχμής από το ευρώ, σε 4,40 έως 59,00 ευρώ) και σε 5,00 έως 59,00 ευρώ, αντιστοίχως. Στη συνέχεια, εκδόθηκε η 50492/2008 κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομίας και Οικονομικών και Δικαιοσύνης (ΦΕΚ Β΄ 1112/13.6.2008), με τίτλο «αναπροσαρμογή των ποσών της μετατροπής των περιοριστικών της ελευθερίας ποινών», που άρχισε να ισχύει μετά 15νθήμερο, δηλαδή από τις 28.6.2008, και με την οποία αναπροσαρμόστηκε το ποσό της μετατροπής κάθε ημέρας ποινής φυλακίσεως σε δέκα (10,00) έως εξήντα (60.00) ευρώ. Από τις παραπάνω διατάξεις συνάγεται ότι το δικαστήριο πρέπει μεν να εφαρμόσει, ως προς τη μετατροπή της στερητικής της ελευθερίας ποινής, την υπουργική απόφαση που ίσχυε κατά τον χρόνο τελέσεως της πράξεως, δεν υποχρεούται, όμως, να μετατρέψει αυτήν με το ελάχιστο όριο του υπολογισμού της μετατροπής, αλλά θα καθορίσει το ποσό αυτής με βάση την οικονομική κατάσταση του καταδικασμένου.
Στην προκειμένη περίπτωση, το Τριμελές Πλημμελειοδικείο μετέτρεψε την επιβληθείσα ποινή των τριάντα (30) μηνών στην αναιρεσείουσα, διαλαμβάνοντας στην προσβαλλόμενη απόφαση την εξής αιτιολογία: Εξάλλου, από την έρευνα του χαρακτήρα της κατηγορουμένης και από τις λοιπές περιστάσεις, το δικαστήριο κρίνει ότι η επιβολή της χρηματικής ποινής αρκεί για να την αποτρέψει από το να τελέσει άλλες αξιόποινες πράξεις. Συντρέχει, επομένως, νόμιμη περίπτωση να μετατραπεί η παρακάτω αναφερόμενη ποινή σε χρηματική ποινή. Πρέπει, ως εκ τούτου, ενόψει και των εν γένει οικονομικών όρων της κατηγορουμένης να υπολογισθεί η κάθε μέρα φυλακίσεως προς δέκα (10) ευρώ. Με αυτά που δέχθηκε το Τριμελές Πλημμελειοδικείο, διέλαβε στην απόφασή του, ως προς τη μετατροπή της ποινής που επέβαλε στην αναιρεσείουσα, την απαιτούμενη από την ως άνω διάταξη του άρθρου 82 παρ. 3 του Ποινικού Κώδικα ειδική αιτιολογία, αφού ρητά αναφέρει ότι έλαβε υπόψη του την οικονομική κατάσταση της αναιρεσείουσας, χωρίς, σύμφωνα με τα εκτιθέμενα στη μείζονα σκέψη, να είχε υποχρέωση να υπολογίσει κάθε ημέρα φυλακίσεως με το ελάχιστο όριο των 4,40 ευρώ που προβλεπόταν από την κατά το χρόνο τελέσεως της πράξης κοινών υπουργικών αποφάσεων 134423 α οικ./812.1992 και 58554/19.6.2006, ενώ, από την επισκόπηση της αποφάσεως, δεν προκύπτει ότι προέβη στον υπολογισμό με βάση τη δυσμενέστερη κοινή υπουργική απόφαση 50492/2008, την οποία σε κανένα σημείο δεν μνημονεύει. Επομένως, ο τρίτος (τελευταίος) από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Ε΄ του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας λόγος αναιρέσεως, με τον οποίο πλήττεται η προσβαλλόμενη απόφαση για εσφαλμένη εφαρμογή ουσιαστικής ποινικής διατάξεως και δη γιατί το δικαστήριο της ουσίας δεν εφάρμοσε την ευμενέστερη διάταξη του άρθρου 82 παρ. 3 του Ποινικού Κώδικα, όπως ίσχυε πριν από την τροποποίησή της με την 50492/2008 κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομίας και Οικονομικών και Δικαιοσύνης, και δεν μετέτρεψε την ποινή του προς 4,40 ευρώ ημερησίως, είναι αβάσιμος και απορριπτέος.
Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, πρέπει να απορριφθεί, στο σύνολό της, η κρινόμενη αίτηση και να καταδικασθεί ο αναιρεσείων στα δικαστικά έξοδα (άρθρο 583 παρ. 1 ΚΠΔ). [...]
